For many years, educators have envisioned personalized learning as a way to tailor education to each student's unique needs. With advances in artificial intelligence, this vision is becoming a reality. AI has the potential to transform classrooms by offering personalized learning experiences that align with individual strengths, interests and learning needs.

At the same time, there is a growing emphasis on fostering creativity and authenticity in student work. AI can play a pivotal role in supporting the creative process, from generating ideas to refining projects. By making the creative process more explicit and accessible, AI empowers students to overcome obstacles and express their unique perspectives. This approach not only boosts engagement but also prepares students for a future where creative thinking and problem-solving are indispensable skills.

Brian Johnsrud
Director of Education Learning and Advocacy, Adobe

Recently, EdSurge spoke with Brian Johnsrud, the director of education learning and advocacy at Adobe, about using educational tools that not only harness the power of AI but also uphold the creative integrity of students and teachers. He highlights how AI can help personalize learning by allowing students to present their understanding and ideas in diverse and individualized ways. This shift from standardized assignments to personalized projects can make learning more engaging and relevant for each student.

EdSurge: How can educators safely and responsibly leverage AI for more personalized learning?

Johnsrud: The dream of learning personalization has been around for decades. The first phase really focused on getting the right content to the right student at the right time. Now, with AI, we're in the second phase, which isn't just about personalizing content but also about how students present their understanding and share their knowledge. Because a hallmark of creativity is uniqueness. So if we want students to be doing creative thinking, then 30 assignments done by 30 different students should all look different.

As for deploying AI safely and responsibly, schools are paying attention to a number of things right now. The first step is to check if the AI tool is actually designed for education specifically. If it wasn't made for the classroom, it probably wasn't made to improve learning. It won’t necessarily have those pedagogical pieces baked in or the accessibility and other edtech integrations that you need.

Check if the AI tool is actually designed for education specifically. If it wasn't made for the classroom, it probably wasn't made to improve learning. It won’t necessarily have those pedagogical pieces baked in or the accessibility and other edtech integrations that you need.

— Brian Johnsrud

Part of being designed for safety and responsibility includes ensuring that the tools don't train their models on student or teacher projects because the creative work you develop as a teacher or student in the classroom should be respected and protected. If you're using a tool that benefits or takes inspiration from your creative masterpiece, it's not truly aligned with core creative values and academic integrity.

In what ways does AI help foster creativity while ensuring that student work remains authentic?

AI can support any part of the creative process. If a student is stuck in brainstorming, AI can help generate multiple ideas. If another student is good at brainstorming but needs help refining their work, AI can act as a thought partner, providing critique. This is what's exciting about AI designed for creativity! It makes the steps of the creative process explicit and helps students overcome obstacles. It removes that fear of the blank canvas.

I hope AI helps shift the focus from teachers being the content creators to students taking on that role. As an example inspired by my time as a social studies teacher, instead of asking students to write a paragraph about continuity and change in a historical era, you could have them choose an era, pick a topic that shows continuity, and design an imaginary propaganda poster from that period. The benefits of this creative assignment are clear to every educator. But with rigid standards and a packed curriculum, it's challenging to dedicate two weeks to it. The good news is, with AI, you could complete this assignment in just 30 minutes during class.

Interestingly, we crave authenticity more than ever in the age of AI. AI tools are moving beyond the basic prompt-and-result, “grab and go” approach. They're becoming integrated into our creative workflows, allowing us to bring our best ideas to life and express ourselves more genuinely. The goal isn't for AI to do the work for us but to help us create more authentic, meaningful content so we can be impactful storytellers. As a teacher, you should be able to see each student's unique voice in the work they produce.

The goal isn't for AI to do the work for us but to help us create more authentic, meaningful content so we can be impactful storytellers.

— Johnsrud

How do AI literacy and creative thinking equip students for future job market demands?

In just a few years, AI skills have become essential. The 2024 Work Trend Index Report found that 66 percent of industry leaders wouldn't hire someone without AI skills. It's amazing how quickly this has become a hiring dealbreaker. In that same report, 71 percent of leaders said they're more likely to hire a less experienced candidate with AI skills than a more experienced candidate without them. For students, this means having AI skills can level the playing field with more seasoned professionals.

At the same time, creativity and creative thinking are also in high demand. The World Economic Forum's 2023 Future of Jobs Report highlighted creative thinking as a top skill for the future. The creator economy is booming, with 200,000 new creative jobs created in the United States in 2023 alone. Students who can combine AI skills with creative problem-solving are able to seize some pretty incredible opportunities.

Research has shown that the more students are able to create, the more they thrive. And AI opens up more opportunities for student creation. A 2019 Gallup report found that educators who focus on creativity and use technology in transformative ways see significant gains — students are more engaged, demonstrate better critical thinking, retain more, make connections between subjects and achieve deeper learning. For educators, seeing students excited and proud of their work is incredibly rewarding, especially in a time of increased teacher burnout.

How can educators easily incorporate creative thinking into their lessons?

Start by identifying areas in your curriculum where students need to dive deep into a concept or fully demonstrate their understanding. These are the moments where creative activities can replace traditional methods like note-taking or multiple-choice questions and garner a much wider and deeper set of learning outcomes.

© Image Credit: Billion Photos / Shutterstock

An edtech founder shares some of his purposes and motivation for helping others. 

GUEST COLUMN | by Adrián Ridner

Among the approximately 41 million Americans with some college credit but no degree, about 40% are estimated to be first-generation students. As a first-generation college student myself and an immigrant from Latin America, I understand the unique struggles first-generation students face. Like many, I experienced economic hardship while earning my degree. Plus, the challenges associated with acclimating to a new culture, overcoming language barriers and simply navigating the higher education system made my college experience dramatically different than it was for my peers.

‘…the challenges associated with acclimating to a new culture, overcoming language barriers and simply navigating the higher education system made my college experience dramatically different…’

Unique Challenges

According to the Center for First-Generation Student Success, a first-generation student is one whose parents did not complete a four-year college or university degree — even if other family members have. As first-generation students, we face unique challenges, including financial constraints, lack of academic support, and other barriers that impede our ability to complete a degree. With such an enormous population dropping out of college, whether struggling from self-doubt, poor grades or being the first in the family to pursue higher education, the need for targeted educational pathways and support systems for all students to obtain a degree is critical to ensure economic mobility for our country.

Many who started down the path of higher education without completing their degrees are left with the burden of debt without the benefit of a credential. I recognize the challenges first-generation students face, having experienced the struggles of navigating an educational system that wasn’t built with students like us in mind.

Creating Opportunities 

This personal experience has fueled my commitment to democratize education and create opportunities for learners who, like I once did, find themselves outside the traditional system. Today, my company is a platform dedicated to providing accessible, affordable and flexible education for all—especially those who need it most. Our goal is to help learners open the door to the life-changing impact of education.

Not only can traditional educational pathways often leave students of color and those from historically underserved populations behind, but they also can reinforce systemic inequities and limit opportunities for upward mobility. First-generation students often live in rural areas, where there may be fewer community and school resources than in urban areas which tend to receive more funding. It also may come as a surprise that more than 40% of full-time students and more than 74% of part-time college students need to work while pursuing their education. 

In addition to work, they also may be juggling childcare responsibilities; one in four undergraduate students have children. Even with financial aid to help offset the cost of tuition, those who most need the support often fall short, especially among students with more family responsibilities or those from historically underserved populations. The need for non-traditional educational options has never been more urgent, and within this context, we must create innovative solutions to provide alternative pathways to success.

Making Education Accessible 

One example is the Keys to College initiative, which offers flexible on-ramps and pathways for students to earn an affordable degree at a fraction of the cost of traditional tuition. This initiative is built on the College Saver program, which offers low-cost college credits that transfer to more than 1,200 universities. By offering multiple pathways to degree completion – including full and partial – this approach has made education accessible to diverse learners, breaking down barriers that have long prevented them from achieving academic success.

The College Saver program includes the most extensive American Council on Education (ACE) online library, featuring more than 220 college or graduate level courses. Backed by decades of learning science research, the curriculum is designed to be engaging, supportive and personalized, helping learners build the confidence they need to succeed.

‘Backed by decades of learning science research, the curriculum is designed to be engaging, supportive and personalized, helping learners build the confidence they need to succeed.’

The impact of the College Saver program has been profound. To date, the program has saved students more than $270 million in tuition costs and empowered thousands of learners to earn over 400,000 college credits. These are not just numbers—they represent breakthrough moments for individuals who may have struggled academically or financially to further their education.

Take, for instance, Tiaka Hyatt-Geter, a San Francisco Bay Area single mom of three kids and an HR analyst, who completed her college degree while balancing work and family responsibilities. Her success is a testament to the life-changing potential of affordable and flexible education. Or, the son of migrant workers who spent his youth in Stockton, California balancing school with working in the fields. Like me, he is the first in his family to complete a college degree and has plans to continue his education by earning a master’s degree. Because of his determination and with the support of my company’s flexible online College Saver course library, he could continue his education while working and caring for his four-year-old son.

Transformative for Many

This program has been transformative for many, particularly women and people of color. Among a subset of College Saver students surveyed that received additional coaching support from Study.com tutors, 68% of graduates are women, and 77% identify as non-white. The findings underscore that technology can serve as a bridge to further education, but it can’t replace the importance of personal connection with a coach to provide motivation, accountability and support. Moreover, 67% of graduates report income growth, and 87% report increased confidence and skills in the job market. One such graduate, a working mother from the San Francisco Bay area, said the program helped her achieve her dreams without sacrificing her family’s well-being.

My company has always been guided by a mission to ensure that all learners, especially first-generation and non-traditional students, have access to the life-changing impact of education. As we look to the future, our vision is to continue innovating and scaling our efforts to provide alternative educational pathways that build a more diverse and inclusive workforce.

Together with community-based organizations and higher education institutions, we can fuel initiatives like Keys to College that offer on-ramps to success for all learners, regardless of where they start, to ensure everyone has the opportunity to achieve their full potential.

—

Adrián Ridner is CEO and Co-Founder of Study.com, a leading online learning platform helping over 30 million learners and educators monthly, on a mission to open the door to the life-changing impact of education for all. Connect with Adrián on LinkedIn. 

The post How to Level the Playing Field for Non-Traditional Learners appeared first on EdTech Digest.

Dat de starters- en stimuleringsbeurzen zouden worden opgeofferd om de sectorplannen te kunnen behouden, werd vorige week al bekend. Anders dan verwacht begint het bezuinigen echter al met 175 miljoen euro op 1 januari 2025. “Dat is een jaar eerder dan aangekondigd in het hoofdlijnenakkoord”, stelt UNL vast. “Hierdoor zullen tijdens het lopende collegejaar al negatieve effecten merkbaar worden voor medewerkers en studenten.”

Precair genoeg is dat geld al toegekend aan jonge onderzoekers, waardoor het universiteiten direct in de problemen brengt, zegt UNL-voorzitter Caspar van den Berg. “Met de bezuiniging op de startersbeurzen lijkt het kabinet er bovendien voor te kiezen een aantal universiteiten extra hard te raken. Deze drie jonge universiteiten krijgen relatief meer startersbeurzen omdat zij een lagere vaste bekostiging ontvangen. Een bekostiging die nu niet langer wordt gecompenseerd, wat wel de afspraak was”, stelt hij vast.

Land van kennis en innovatie

Voor UNL is het duidelijk: “Het kabinet zegt zich in te zetten voor een goede concurrentiepositie en een uitstekend vestigingsklimaat, maar doet met deze bezuinigingen precies het tegenovergestelde.” 

NWO en de Kenniscoalitie zijn echter duidelijk nog niet van plan om naar de wapens te grijpen. De Kenniscoalitie” constateert dat het kabinet positieve punten heeft uitgewerkt die ook belangrijk zijn voor Nederlands positie als kennis- en innovatieland”, bijvoorbeeld door de sectorplannen te behouden, zich uit te spreken “voor een aantrekkelijke fiscale kenniswerkersregeling” en te blijven streven naar de Lissabon-norm van drie procent.   

De wekelijkse nieuwsbrief is nog korte tijd gratis te ontvangen. De voorwaarden vindt u hier.

Tegelijkertijd concludeert NWO- en Kenniscoalitievoorzitter Marcel Levi dat zowel private als publieke investeringen flink moeten stijgen als Nederland in 2030 drie procent van het bbp wil investeren in onderzoek en ontwikkeling. “De Kenniscoalitie is dan ook benieuwd hoe het kabinet van plan is te zorgen dat die investeringen aangejaagd worden”, aldus Levi, die het streven naar de Lissabon-norm wel “hoopvol” noemt. 

Een land dat zo bezuinigt, is verloren 

Minder hoopvol is WOinActie. “Een land dat vier miljard euro bezuinigt op onderwijs, is verloren. Nederland zal over vijf jaar een achtergebleven land zijn.” Daar zal de actiegroep zich echter niet bij neerleggen, schrijft men. Samen met twaalf partners gaat WOinActie de “meest disruptieve staking in het onderwijs ooit” voorbereiden, een belofte die al werd gedaan tijdens de alternatieve opening van het academisch jaar.  “Laten we echt hopen dat het niet nodig is”, zei WOinActie-voorman Rens Bod er toen bij, maar die hoop zal inmiddels zijn vervlogen. 

Ook studentenorganisaties ISO en de LSVb doen mee aan de voorbereidingen van de staking. In reactie op de OCW-begroting laat ISO-voorzitter Mylou Miché optekenen dat studenten het zwaar te verduren krijgen. “Een boete van 3000 euro staat op de planning en de koopkracht van studenten daalt drastisch. Naast het feit dat de bezuinigingen op het onderwijs studenten al zwaar zullen treffen, zorgt de invoering van de langstudeerboete voor een extra harde realiteit: studeren wordt minder toegankelijk.” 

Belofte van kabinet blijkt een leugen 

De koopkracht van studenten daalt namelijk met zeven procent, berekende het Nibud onlangs. Daarbij zijn verdiensten uit stages of bijdragen van ouders al opgeteld, tekent de LSVb aan – “terwijl veel studenten geen stagevergoeding ontvangen of een bijdrage van de ouders.” De studentenvakbond is daarom ziedend. “De belofte van het kabinet dat iedereen erop voor uit gaat, blijkt dus een leugen. Studenten worden financieel keihard geraakt”, aldus LSVb-voorzitter Abdelkader Karbache. “Dat is schandalig en onacceptabel.” 

Ook voor de LSVb is daarom duidelijk wat hen te doen staat: de vakbond gaat “komende tijd fel actievoeren en protesteren met studenten, docenten, bezorgde ouders en de onderwijsinstellingen om deze bezuinigingen tegen te houden. Want als we onze toekomst aan dit kabinet overlaten, wordt die gewoon volledig gesloopt!” 

Hogescholen minder geraakt 

De Vereniging Hogescholen betoogt in een reactie dat de kabinetsplannen de opleiding van voldoende gekwalificeerde mensen dreigt te bemoeilijken. “Dit terwijl juist hogescholen bij uitstek de plek zijn om mensen snel en effectief voor te bereiden op de arbeidsmarkt”, aldus VH-voorzitter Maurice Limmen. Hij hekelt ook het doorzetten van de langstudeerboete en de bezuinigingen op internationale studenten. Die laatste kwestie vindt het hbo geen probleem van zichzelf, maar van het wo. 

Vergeleken met universiteiten worden hogescholen op instellingsniveau nog relatief gespaard. Zo stijgt het budget voor praktijkgericht onderzoek weliswaar niet, maar wordt daar ook niet bezuinigd. Ook de middelen voor het Professional Doctorate blijven intact.

The post “Nederland zal over vijf jaar een achtergebleven land zijn”  first appeared on ScienceGuide.

Het bericht “Nederland zal over vijf jaar een achtergebleven land zijn”  verscheen eerst op ScienceGuide.

Redacties horen niet over zichzelf te berichten, maar soms kan het niet anders. De overgang van een partner-model naar een betaalde abonnementen-exploitatie is bijna een feit. ScienceGuide is daarmee herrezen uit de dood. Dat voor de redactie het moment om dank uit te spreken naar alle instellingen die ooit partner zijn geweest.  

Vooral de founders van het platform verdienen een dankbetuiging: Hogeschool Rotterdam, Hogeschool Arnhem Nijmegen, SURF, Platform Talent voor Technologie en Saxion Hogeschool. Uitsluitend door de bestuurders van deze instellingen en hun geloof in de visie dat het hoger onderwijs een onafhankelijk platform nodig heeft, bestaat ScienceGuide na meer dan 20 jaar nog steeds. De missie blijft onverkort gelden: het hoger onderwijs mag niet afhankelijk zijn van afkalvende traditionele media of Big Tech, de verruwende sociale media, of platforms die uitsluitend artikelen plaatsen om zoveel mogelijk bezoekers te krijgen en lezersdata te kunnen verkopen. 

Anka Mulder, bestuursvoorzitter van Saxion Hogeschool, is blij dat ScienceGuide kan doorgaan. “Ik vind het heel belangrijk dat er een plek is specifiek voor nieuws over het hoger onderwijs. Die plek is ScienceGuide al jaren!” 

Ook voor HAN-bestuursvoorzitter Rob Verhofstad bestaat er geen twijfel. “Een sector die zichzelf serieus neemt en serieus genomen wil worden door anderen, heeft een onafhankelijk journalistiek platform nodig. Als ScienceGuide niet bestond, zouden we het moeten bedenken.” 

Dat past uitstekend bij een sector die het vrije woord koestert 

Ron Bormans, oud-bestuursvoorzitter van de Hogeschool Rotterdam en voorzitter van het Strategic Education Alliance-programma van de vier Koninkrijkslanden, vindt dat het hoger onderwijs trots moet zijn dat het als enige sector letterlijk in de eigen keuken laat kijken door journalistieke universiteits- en hogeschoolbladen. “En het moet het er trots op zijn dat het daarnaast een platform heeft waar kritisch en respectvol wordt geschreven over het hoger onderwijs. Dat past uitstekend bij een sector die het vrije woord koestert, elkaar kritisch bevraagt en in vrijheid tot nieuwe gedachten, concepten, kunst en technologieën komt. Vaak is het goed nieuws, en hebben we een etalage waarin onze verworvenheden uitgestald staan.” 

Redacties zijn zeker niet feilloos. Bormans erkent dat ook transparantie een prijs heeft. “Soms schuurt het, is het pijnlijk, leidt het tot stevige, boze reacties (ook een journalist moet scherp blijven). Dat is onvermijdelijk. Maar als het hoger onderwijs de samenleving niet laat zien wat het belang en de kracht zijn van openheid, transparantie en kritische bejegening, wie dan wel?” 

In UNL-verband is een banvloek uitgesproken 

En geschuurd heeft het op zijn tijd. In het verleden is een paar keer geprobeerd om ScienceGuide voorgoed het zwijgen op te leggen. Dat is vandaag de dag nog steeds zo; volgens de felste tegenstanders wegens “onzorgvuldige journalistiek”. Niettemin werd eerder dit jaar in UNL-verband nog een banvloek over het platform uitgesproken toen ScienceGuide dreigde te moeten stoppen.  

Als gevolg daarvan weigert een aantal CvB-voorzitters van universiteiten nog steeds om hun medewerkers en studenten in staat te stellen om ScienceGuide te lezen. De toekomst van het platform is nu echter verzekerd, met dank aan de lezers en bestuurders van instellingen die wel een transparant en onafhankelijk platform willen. En kunnen ook de bestuurders, die het platform verketteren, alle artikelen blijven lezen als zij een abonnement nemen. 

ScienceGuide kan nu groeien  

ScienceGuide kan nu gaan groeien. Dat betekent: meer actueel nieuws over het hoger onderwijs, meer onderzoeken en analyses over ontwikkelingen binnen ho-instellingen, en meer externe opinie- en onderzoeksartikelen publiceren. Met een laagdrempelig podium kunnen auteurs de kans krijgen voor het voetlicht te treden – ook als ze geen bekende publicist zijn, maar wel over relevante kennis beschikken die voor anderen belangrijk kan zijn. 

Ondanks de betaalmuur, waardoor het aantal incidentele lezers zal afnemen, is de maatschappelijke impact van het platform gewaarborgd door het brede draagvlak en de grotere actieve betrokkenheid van instellingen en individuele lezers. 

The post Bericht van de redactie first appeared on ScienceGuide.

Het bericht Bericht van de redactie verscheen eerst op ScienceGuide.

College students around the world have deep-seated fears, if not despair about the existential threat of climate change — fears they may have harbored since childhood. As the frequency of severe weather events increases and the Earth’s temperature inches upward, emotions have intensified for a lot of students in the United States and it turns out that many keep their concerns about living on a warming planet to themselves.

At Project Information Literacy (PIL), the nonprofit independent research institute I lead, a group of library and information science and new media researchers — including myself — conduct national research about the information seeking behavior of college students and recent graduates. As the director and a principal investigator at PIL with 25 years of experience as a professor of new media and communication theory, I'm focused on investigating what it’s like to be a student in the digital age.

Earlier this year, we surveyed nearly 1,600 undergraduate students from nine U.S. colleges and universities as part of a larger study on how people living in America encounter and respond to climate change news and information. Our survey delved into why some students are distrustful or ambivalent while others still have hope in the midst of gloom. This research was part of a yearlong study we led, examining how our sharply divergent attitudes and beliefs about climate change are shaped by news and information we encounter, curate, engage with and share.

According to our survey data, 78 percent of the students who responded indicated that climate change made them anxious about their future and 88 percent reported that they are anxious for future generations. As one respondent put it in an open response question, “This is our future, and we’re watching it be destroyed.” Another wrote: “There has been so much damage and loss of life as a result of climate change that I feel as though I’m becoming numb to it — it’s just the new normal, especially for my generation.”

Amid the anxiety, however, are notable glimmers of hope. Of our survey respondents, 90 percent agreed that humanity has the ability to mitigate climate change, 78 percent believed in the power of individual action and more than 80 percent were motivated to be part of the climate change solution.

There’s good news in findings like these for educators looking for opportunities to affect change. Even if students say they are “sad,” “worried,” “anxious” and “angry” about living on a planet in peril, many are taking individual steps to fight climate change, no matter how small they seem. Hannah Ritchie, senior researcher in the Programme for Global Development at the University of Oxford and deputy editor at “Our World in Data” refers to the growing attention to do something about climate change as “urgent optimism.” Ritchie suggests reframing how we talk about climate change and that developing a sense of optimism and hope can be steps toward collective action.

In an opinion essay published by “Scientific American,” Matthew Schneider-Mayerson, associate professor at Colby College wrote that the key to talking with students about climate change is letting them express their feelings and fears before introducing any scientific facts. That’s when discussions can happen and students can see how community climate action amplifies solutions, which can then counter despair, inform policy making and spark hope.

If faculty, librarians and administrators at colleges and universities want to bring more attention to climate change, it’s critical to understand not just what students know about the climate crisis but how they know it and how this shapes their beliefs and attitudes. How do students encounter and respond to the topic of climate change in the media, in conversations with others, and in relation to themselves?

When analyzing our survey data, we found that most student respondents curate information streams that include climate change news, but they are not consumed by it. While they followed news of all kinds, most said they had read, listened to, or heard only “some” or “a little” climate change news during the past week.

One reason for this may be the bleak tone of climate change coverage by the media. More than three-quarters of the student sample agreed with the statement, “The media focuses more on the negative impacts of climate change rather than solutions.” What appears lacking in most climate coverage from left- or right-leaning sources alike is not so much a sense of urgency, but possible solutions and adaptations offering a way forward.

An earlier PIL study about how students engage with the news involved a survey of 5,844 undergraduates at 11 American colleges, found that the college classroom is an influential incubator for discussing news and interpreting current events. In that study, seven in 10 respondents to our survey said they had learned of news about a range of topics in discussions with professors during the preceding week.

From open responses to our current survey, we learned that the college classroom is also a crucial source of information for helping students learn about climate change and what role they might play in doing something about it. As one student put it, “hearing about climate change makes me want to be part of a solution, it’s why I’m studying environmental science.”

While a majority of students say they had similar opinions about climate change as people in their orbit, including family and friends, their participation in the public square was notably limited. Only 26 percent of students said they shared ideas or links to climate change news and information through in-person conversations or on social media in the month prior to taking the survey.

This contradiction is one of the complexities that surfaced from our findings about climate change discourse: Students are motivated to be part of the solution but they’re not actively talking with like-minded people in their lives about how they could collectively take action.

Surprisingly, many of the students we surveyed say they trust the veracity of climate scientists. This kind of trust gets parlayed into making efficient decisions about truthfulness of climate information: A significant majority (82 percent) agreed scientists understand the causes of climate change, and more than half believed most news about the climate crisis was credible.

Many students also expressed that they combined their innate trust with other methods of verifying the reliability of news, like comparing one source with another for fact-checking. While growing up, many say they’ve learned about media and information literacy and have made source evaluation a habitual practice. This finding confirms the success of librarians’ research instruction with students.

Since the rising generation of college students will be the ones to live with the consequences of climate change decisions we make now, knowing their perspective is vital for addressing climate change today. Given that many feel overwhelmed by anxiety and despair, we must figure out how to transform their concerns and fears into a sense that we are not doomed and that collective action is still possible and desperately needed.

The snapshot of our survey about how college students respond to climate change tells us they have devoted considerably more attention to thinking about climate change than their counterparts in the general population have. Higher education faculty and administrators have a critical role to play in helping students gain a sense of agency as we confront a global climate challenge.

The classroom may be the best place for faculty to start. Class discussions about climate change news can help students see connections between their news practices and their academic work, while showing that familiarity with news is a social practice and a form of civic engagement. Several studies in the social sciences and sciences have shown discussions like these can build critical thinking and disciplinary knowledge.

There is still much work to be done to help students translate climate anxiety into shared action. But as one student wrote: “It’s very easy to feel hopeless about a situation you don’t directly have control over, but progress always starts from the bottom.”

© Irie.Graphics / Shutterstock

Voordat Mirjam Huisman zo’n vier maanden geleden begon bij het UAF, was ze acht jaar bestuurder bij Vluchtelingenwerk Nederland. Nog eerder was ze directeur opvang bij het COA – “dus ik ken de sector rond vluchtelingen”, vertelt ze. 

Het UAF is een mensenrechtenorganisatie die zich inzet voor gevluchte studenten, professionals en wetenschappers, vertelt Huisman. “De mensen die wij helpen bevinden zich aan het eind van de vluchtelingenketen en het begin van de integratieketen. Dat vind ik het leuke aan dit werk: het is veel meer toekomstgericht, en medewerkers hebben hier veel ruimte om cliënten met maatwerk te begeleiden bij hun integratie en onderwijs in Nederland.”

Met persoonlijke kernwaarden zoals rechtvaardigheid en het belang van onderwijs zit ze bij het UAF goed op haar plek, zegt de nieuwe bestuurder. “Onderwijs, en het grote belang daarvan, kreeg ik thuis met de paplepel ingegoten: mijn ouders zaten namelijk allebei in het onderwijs.”

Begeleiding vluchtelingen begint al in AZC

Op verzoek van de overheid werd het UAF in 1948 door deskundige vrijwilligers in het leven werd geroepen voor academici die vluchtten voor de Russische bezetting van onder andere Tsjecho-Slowakije. Inmiddels telt de organisatie zo’n tachtig werknemers en helpt het UAF gevluchte studenten en academici die vanuit allerlei landen naar Nederland komen. Dat begint al tijdens de wachttijd van vluchtelingen in het AZC. 

“Die wachttijd is vaak niet erg zinvol; ze kunnen daar meestal niks doen, terwijl ze na het verkrijgen van een status ineens onder stoom en kokend water moeten inburgeren. Daarom hebben we een UAF Academy opgezet, waarmee we taalmodules beschikbaar stellen. Als mensen met een diploma uit het land van herkomst eenmaal het Nederlands goed genoeg beheersen, op B1-niveau, dan kunnen ze zich bij ons aanmelden en advies krijgen.”

De wekelijkse nieuwsbrief is nog korte tijd gratis te ontvangen. De voorwaarden vindt u hier.

Samen met een UAF-trajectbegeleider wordt gekeken waarmee de persoon in kwestie geholpen zou zijn. “Dat kan gaan over competentieontwikkeling of hulp bij selectie, maar ook over het kiezen van en voorbereiden op een studie. Denk dan aan praktische hulp bij inschrijving of het aanvragen van studiefinanciering, en soms zelfs directe financiële steun voor mensen die tussen wal en schip vallen”, vertelt Huisman. 

Hoewel een trajectbegeleider bij alle voorbereidingen kan helpen, is de gevluchte student of professional bij het studeren uiteindelijk aangewezen op zichzelf. Precies daar zou Huisman in de toekomst nog extra ondersteuning willen organiseren, en wel in de vorm van een buddy-systeem. “Hoe mooi zou het zijn als iedere vluchtelingstudent iemand uit de eigen opleiding heeft door wie diegene af en toe geholpen kan worden? Dat is ook goed voor het opdoen van contacten.” Het UAF bekijkt momenteel ook of nieuwe vluchtelingstudenten kunnen worden gekoppeld aan alumni met dezelfde ervaringen. “Die weten nog beter hoe het is, en op die manier werken we aan een stukje community building. Dat is heel belangrijk.”

Terugkeer Scholars at Risk

Momenteel helpt het UAF ongeveer 3200 mensen. Elk jaar komen daar zo’n zes- of zevenhonderd bij, en stroomt een soortgelijk aantal weer uit. “Dat vind ik te weinig”, zegt Huisman stellig. “Als ik kijk naar ons potentiële bereik, zou dat veel meer moeten zijn. Natuurlijk worden we beperkt door ons budget, waarvoor we bijna volledig afhankelijk zijn van fondsenwerving en donateurs – maar in principe zou iedere statushouder die baat heeft bij hulp vanuit het UAF, begeleiding moeten kunnen krijgen. Dat moet de intentie zijn.”

Niet alleen studenten, ook gevluchte academici kunnen terecht bij het UAF. Hoewel de organisatie zo’n vijf jaar geleden vanwege verscherpte prioriteiten nog stopte met Scholars at Risk, gaat het UAF nu weer participeren, vertelt Huisman. “Scholars at Risk zorgt ervoor dat bedreigde wetenschappers een plek krijgen op universiteiten in Nederland of elders in Europa, zodat ze hun onderzoek veilig kunnen vervolgen. Het is belangrijk dat onderzoeken niet verdwijnen doordat ze bijvoorbeeld worden uitgevoerd in een dictatoriaal land en de onderzoekers worden bedreigd. Academische vrijheid is een hoeksteen van democratische samenlevingen, en op deze manier willen wij daaraan bijdragen.” 

Overheid moet vluchtelingen toegang tot onderwijs blijven bieden

Academische vrijheid is in deze tijd een spannend begrip, beseft Huisman. “Ook in veel westerse landen is er eigenlijk geen sprake meer van academische vrijheid”, ziet ze. “Als je voor financiering afhankelijk bent van externe geldschieters, zijn zij daarmee ook degenen die bepalen welk onderzoek wel of niet uitgevoerd kan worden. Met vertegenwoordigers van universiteiten hebben we daarover al interessante gesprekken gehad; ook zij spraken daarover hun zorgen uit.”

Voor vluchtelingen zoals studenten, professionals en wetenschappers is het intussen essentieel om toegang te hebben tot goed onderwijs en goede begeleiding, benadrukt Huisman. “Wij roepen de overheid daarom op om te blijven investeren in gelijke onderwijskansen voor iedereen, zodat gevluchte mensen de steun krijgen die ze nodig hebben om snel, duurzaam en volwaardig te participeren. Het UAF blijft zich daarvoor in elk geval, samen met zijn partners, onvermoeibaar inzetten.”

The post “We moeten nog veel meer vluchtelingen richting het onderwijs helpen” first appeared on ScienceGuide.

Het bericht “We moeten nog veel meer vluchtelingen richting het onderwijs helpen” verscheen eerst op ScienceGuide.

ST. PAUL, Minn. — At the end of each school year at Central High School, seniors grab a paint pen and write their post-graduation plans on a glass wall outside the counseling office.

For many, that means announcing what college they’ve enrolled in. But the goal is to celebrate whatever path students are choosing, whether at a college or not.

“We have a few people that are going to trade school, we have a few people that are going to the military, a few people who wrote ‘still deciding,’” said Lisa Beckham, a staffer for the counseling center, as she helped hand out markers in May as the school year was winding down. Others, she said, are heading straight to a job.

Talking to the students as they signed, it was clear that one factor played an outsized role in the choice: the high cost of college.

“I’m thinking about going to college in California, and my grandparents all went there for a hundred dollars a semester and went into pretty low-paying jobs, but didn't spend years in debt because it was easy to go to college,” said Maya Shapiro, a junior who was there watching the seniors write up their plans. “So now I think it is only worth going to college if you're going to get a job that's going to pay for your college tuition eventually, so if you’re going to a job in English or history you might not find a job that’s going to pay that off.”

When I told her I was an English major back in my own college years, she quickly said, “I’m sorry.”

Even students going to some of the most well-known colleges are mindful of cost.

Harlow Tong, who was recruited by Harvard University to run track, said he had planned to go to the University of Minnesota and is still processing his decision to join the Ivy League.

“After the decision it really hit me that it's really an investment, and every year it feels like it's getting less and less worth the cost,” he said.

A new book lays out the changing forces shaping what students are choosing after high school, and argues for a change in the popular narrative around higher education.

The book is called “Rethinking College,” by longtime journalist and Los Angeles Times opinion writer Karin Klein. She calls for an end to “degree inflation,” where jobs require a college degree even if someone without a degree could do the job just as well. And she advocates for more high school graduates to take gap years to find out what they want to do before enrolling in college, or to seek out apprenticeships in fields that may not need college.

But she admits the issue is complicated. She said one of her own daughters, who is now 26, would have benefitted from a gap year. “The problem was the cost was a major factor,” Klein told me. “She was offered huge financial aid by a very good school, and I said, ‘We don’t know if you take a gap year if that offer is going to be on the table. And I can’t afford this school without that offer.’”

Hear more from Klein, including about programs she sees as models for new post-grad options, as well as from students at Central High School, on this week’s EdSurge Podcast. Check it out on Spotify, Apple Podcasts, or on the player below. It’s the latest episode of our Doubting College podcast series.

Get episode reminders and show notes in your inbox. Sign up for the EdSurge Podcast newsletter.

© Photo by Jeffrey R. Young for EdSurge

“De investeringen in onderzoek en wetenschap worden grotendeels voortgezet”, luidt het nog aan het begin van de OCW-begroting, maar in dezelfde alinea moet de minister reeds schuld bekennen aan het “verminderen van het aantal investeringen in universiteiten, hogescholen, onderzoek, wetenschap en innovatie.” Daarmee is de toon voor de OCW-begroting over 2025 gezet. 

Startersbeurzen in plaats van sectorplannen 

Het enige echte nieuws sinds het Hoofdlijnenakkoord is de wisseltruc met de sectorplannen en de starters- en stimuleringsbeurzen uit het Fonds voor Onderzoek en Wetenschap. Aanvankelijk wilde kabinet Schoof bezuinigen op de sectorplannen, maar die blijken juist een nuttig instrument bij het realiseren van een andere wens van het kabinet: universiteiten met scherpere profielen en meer onderlinge samenwerking.  

Daarom moeten de starters- en stimuleringsbeurzen, ingesteld om jonge onderzoekers meer zekerheid te kunnen geven en werkdruk te verlagen, eraan geloven. Dat bespaart het kabinet tot en met 2029 jaarlijks 175 miljoen euro. 

Meer ambitie dan plek, aldus begroting 

De Nederlandse wetenschappelijke ambities zijn groter dan de beschikbare middelen, staat als verantwoording in de OCW-begroting. Daardoor moeten veel wetenschappers op een tijdelijk contract werken, “wat ook ongunstig is voor wetenschappelijke kwaliteit.” Die teksten rijmen met eerdere uitspraken van minister Bruins. “We moeten ervoor zorgen dat we niet meer instroom hebben dan het systeem aan kan, zodat je niet pas laat ontdekt dat er eigenlijk geen plek is voor jou in het wetenschappelijk systeem, en dat er niet genoeg geld is om een onderzoeksgroep op te bouwen”, liet Bruins optekenen tijdens een hoorzitting in de Tweede Kamer.  

Het schrappen van de starters- en stimuleringsbeurzen moet bijdragen aan “meer baanzekerheid en minder werk- en aanvraagdruk” in de wetenschap. “In dit kader stimuleren we de instellingen ook de academische cultuur door het programma Erkennen en Waarderen voort te zetten”, aldus het kabinet. 

Open Science als norm, maar halvering budget 

Het kabinet acht het investeren in kennis “van essentieel belang voor onze toekomst.” Niettemin wordt vanaf 2031 structureel 40,3 miljoen euro bezuinigd op het budget van NWO. In 2030 behelst die korting nog 26,6 miljoen euro, aangezien er in dat jaar nog iets over is uit het potje bezuinigingen op de starters- en stimuleringsbeurzen. Ook voor investeringen in grootschalige wetenschappelijke infrastructuur, onderdeel van het Fonds voor Onderzoek en Wetenschap, laat het kabinet geen ruimte. Die bezuiniging bedraag zo’n 30 miljoen euro. 

De wekelijkse nieuwsbrief is nog korte tijd gratis te ontvangen. De voorwaarden vindt u hier.

Door het ontmoedigen van buitenlandse studenten, behalve dan in “strategische tekortsectoren” zoals “bèta en techniek”, bezuinigd het kabinet structureel 293 miljoen euro. Dat bedrag loopt vanaf 2026 (dan is het nog 29 miljoen euro) jaarlijks op.  

Het kabinet wil “de maatschappelijke impact van kennis uit onderzoek” vergroten, ervoor zorgen dat wetenschappelijke kennis “vindbaar en toegankelijk” is, en “de transitie naar Open Science als norm ondersteunen”, staat in de OCW-begroting. Toch ontkomt nationaal regieorgaan Open Science NL niet aan een bezuiniging van 10 miljoen euro. Dat betekent voor die organisatie een halvering van het huidige budget. 

Hbo minder geraakt door bezuinigingen in begroting 

Het hbo heeft minder te vrezen van de bezuinigingen op het Fonds voor Onderzoek en Wetenschap. De budgetten voor het Professional Doctorate en praktijkgericht onderzoek blijven de komende jaren gelijk.  

De tweede lading aan krimpgelden wordt daarnaast in 2025 en 2026 uitgekeerd “om te voorkomen dat in regio’s met dalende studentenaantallen cruciale hbo-opleidingen verdwijnen”, en worden in 2025 de kwaliteitsmiddelen toegevoegd aan de vaste voet van hoger-onderwijsinstellingen. Eerder moesten die, conform de afspraken bij de invoering van het leenstelsel, nog vooraf verantwoorden wat ze met dat geld zouden doen voordat ze de kwaliteitsmiddelen kregen toegekend.  

Een andere meevaller voor het hbo betreft de rijksbijdrage per student. In de OCW-begroting van vorig jaar stond dat dit in 2027 per hbo-student 9600 euro zou zijn. In de begroting van dit jaar is het bedrag voor 2027 verhoogd naar 9900 euro per hbo-student. Voor universiteiten geldt het tegenovergestelde: zij zouden volgens de vorige begroting in 2027 per student 8800 euro krijgen, terwijl dit in de huidige begroting is verlaagd naar 8700 per student.  

Verdienen op studenten 

Studenten zelf krijgen te maken met meerdere bezuinigen die hen direct treffen. Zo krijgen Nederlandse studenten in het buitenland niet langer een vergoeding voor ‘misgelopen’ gebruik van het OV. Daarmee bespaart het kabinet jaarlijks 30 miljoen euro vanaf 2029. Daarnaast wil dit kabinet een langstudeerboete invoeren, die al in 2029 een kleine 100 miljoen euro moet opleveren en vanaf 2029 structureel 282 miljoen euro in het laatje van de rijksoverheid moet brengen. 

Tegelijkertijd gaat het kabinet aan de rente op studieschulden verdienen. Vanaf 2029 zal dat jaarlijks 418 miljoen euro zijn, aldus de OCW-begroting. Dit komt doordat de rente op studieschuld de afgelopen jaren is gestegen van 0 naar ruim 2,5 procent. Overigens moet het ministerie van OCW dat geld meteen doorsluizen naar het ministerie van Financiën.  

Bij de behandeling van de OCW-begroting in de Tweede Kamer zal overigens nog moeten blijken hoe het kabinet precies wil bezuinigen op subsidies vanuit OCW. Met deze bezuiniging is in elk geval structureel 292 miljoen euro gemoeid, blijkt uit de begroting. 

The post Kabinet wil evenveel knopen voor veel minder geld, toont OCW-begroting  first appeared on ScienceGuide.

Het bericht Kabinet wil evenveel knopen voor veel minder geld, toont OCW-begroting  verscheen eerst op ScienceGuide.

Here’s a cool tool that confronts the problem posed by this question: Are you sure who is picking up your kids at leaving time? It’s a necessity, and as far as schools go, it’s a bit of an historical problem. The challenge: To respond to all the factors involved in this process in the simplest, most workable way possible.

• Families: Parents’ time tables may not be the same as their kids, therefore they have to ask third parties.
• Teachers: If they want to be agile, they must remember last minute changes, whatsapps, mails, calls, familiy circumstancies, and on and on.
• Schools: While well-intentioned, they are not registering these kinds of transactions.

The goal of Qualla is to simplify this process in a way that is as workable, practical, and as efficient as possible, making the school pickup process more effective, easier and safer.

Therefore, they created an app that addresses all of these factors in just a click. Testing this with the market, the people behind Qualla realized that this method was valid for several other functionalities, and today they solve such complex processes as: canteens, school bus, authorizations, arrivals, pickups and more, and with an extended road map.

With an agile one-click solution providing an easy user interface with no learning needed— and a secure interface where each transaction is automatically registered — has allowed Qualla Kids Pickup System to differentiate themselves and establish relationships with other trusted partners. From September of 2022, they’ve recorded more than 1.3 Million transactions, over 20,000 users and a satisfaction rate of 98%. For these reasons and more, Qualla earned a Cool Tool Award for Best Communication Solution (Finalist) as part of The EdTech Awards 2024. Learn more. 

The post Qualla Kids Pickup System appeared first on EdTech Digest.

Het was even wachten tijdens de eerste troonrede onder het nieuwe kabinet-Schoof, maar aan het eind ervan werd stilgestaan bij het onderwijs. Bij monde van de koning werd het belang benadrukt van meer aandacht voor onderwijs, zowel wat de taal als de breedte van het onderwijs betreft.

Gericht op wat Nederland nodig heeft

“Het kabinet wil van mbo tot universiteit meer oog hebben voor onderwijs en onderzoek, gericht op wat Nederland nodig heeft”, aldus de koning in zijn toespraak. “Daarin zijn scherpe keuzes nodig.” 

Een van de voorgestelde maatregelen betreft de omstreden voorstellen om het aantal internationale studenten te verminderen. “Een van die keuzes is om het aantal buitenlandse studenten te verminderen en het Nederlands weer de norm te maken in het hoger onderwijs”, mocht de koning voorlezen. 

De wekelijkse nieuwsbrief is nog korte tijd gratis te ontvangen. De voorwaarden vindt u hier.

In de troonrede werd bovendien gesteld dat onder andere studiemigratie de voorzieningen in Nederland onder druk komen zet. “Door arbeidsmigratie en studiemigratie is de Nederlandse bevolking veel sneller dan verwacht gegroeid naar 18 miljoen inwoners. Dat legt een grote druk op onze voorzieningen en onze manier van samenleven”, klonk het. 

Het onderwijs heeft baat bij rust en continuïteit, aldus koning

Andere plannen die door de koning werden aangekondigd raakten aan basisvaardigheden, en rust en continuïteit. “In het onderwijs ligt de nadruk op het verbeteren van basisvaardigheden zoals lezen, schrijven en rekenen. Binnenkort ontvangt u de hoofdlijnen van het herstelplan voor de kwaliteit van het onderwijs, dat aansluit bij lopende initiatieven om deze vaardigheden te verbeteren. Het onderwijs heeft baat bij rust en continuïteit, en niet bij grote nieuwe experimenten.” 

Later vandaag zal de begroting van de verschillende ministeries duidelijk maken wat het kabinet precies van plan is, en hoe het voor 2025 het geld wil verdelen.

The post Koning: Hoger onderwijs moet dienstbaarder worden aan Nederland first appeared on ScienceGuide.

Het bericht Koning: Hoger onderwijs moet dienstbaarder worden aan Nederland verscheen eerst op ScienceGuide.

A technology trendsetter in search of the next way he can help students succeed. 

INTERVIEW | by Victor Rivero

Kyle Berger is an accomplished Chief Technology Officer with over 23 years of K-12 technology leadership experience in Texas’ public education system. He has served various districts of diverse sizes and demographics, successfully leading one-to-one deployment, district revitalization, and bond programs.

Kyle is a recipient of numerous prestigious awards, including the Technology Director of the Year for Texas, 2020 National Edtech Leadership Winner, Institutional Leadership Award for Interoperability, and Top 100 Influencers in Edtech by EdTech Digest. In 2023, Kyle was named one of 16 nationwide by the COSN Impact 30 Award as a leader impacting educational technology and leading change into the future. Kyle also has been invited to the White House to discuss K-12 cyber security at the national level.

Kyle’s transformative work has been recognized in educational technology magazines, industry case studies, and published books on Educational Technology. He is a highly respected and sought-after speaker, frequently presenting on educational technology transformation to corporations and school systems around the country. Kyle currently serves as a member of several corporate advisory boards and as Chief Technology Officer for Grapevine-Colleyville ISD, a school district of 14,000 students located in North Texas. Under his leadership, the district has overseen the top virtual school in Texas and ranked fifth in the country for the past decade, while also developing State Championship Esports programs for high school competitions.

For these reasons and more, Kyle Berger is The EdTech Trendsetter Awards Winner for School Leader Setting a Trend as part of The EdTech Awards 2024 from EdTech Digest. 

As part of his quest to expand his horizons and continually learn and challenge himself to bring back innovative applications into his schools, Kyle is headed to Japan this fall to visit schools there to collaborate on how they are integrating technology and finding the balance that continues their educational success. He’ll meet with, among others, executives from Japan-based Epson to review growing trends in education in Japan and the US. Before he heads out, he sat down with EdTech Digest to talk about purpose in education, AI in education, thoughtful integration of technology—and what’s just ahead. 

What does it mean to be honored as part of The EdTech Awards 2024 in the context of now even further acceleration of technology with AI in education? 

As an educational technology leader with over two decades of experience, I am both humbled and energized to be recognized among the visionaries in The EdTech Awards 2024. This honor comes at a pivotal moment in education, as we navigate the transformative integration of AI into our learning ecosystems. The rapid advancements in AI are not just changing how we teach and learn; they’re revolutionizing our ability to understand and support student growth on an unprecedented scale.

‘The rapid advancements in AI are not just changing how we teach and learn; they’re revolutionizing our ability to understand and support student growth on an unprecedented scale.’

From your unique vantage point as someone with a long record of bringing innovation with technology for learning into your school district, what really is the transformative potential of AI in education?

The post Kyle Berger: Driving Innovation in Our Field appeared first on EdTech Digest.

Onderzoeker Moritz Mendel van de Universiteit van Bonn heeft onderzoek gedaan naar alternatieve onderwijsroutes die de sociale mobiliteit bevorderen. Het onderzoek richt zich specifiek op Nederlandse studenten uit gezinnen met een laag inkomen. 

Mendel onderzocht de onderwijstrajecten van afgestudeerden van vmbo-t (de theoretische leerweg van het vmbo) om te begrijpen hoe verschillende paden naar het hoger onderwijs de uitkomsten voor studenten uit lagere inkomensgroepen beïnvloeden. 

Vergroten van de sociale mobiliteit 

Studenten uit gezinnen met een laag inkomen presteren over het algemeen minder goed dan hun leeftijdsgenoten uit rijkere gezinnen. Als deze studenten toch naar de universiteit gaan, doen ze dat vaker via alternatieve routes zoals eerst mbo-opleiding of een havo-traject na het vmbo. Mendel wilde onderzoeken of deze alternatieve paden naar de universiteit daadwerkelijk bijdragen aan het vergroten van de sociale mobiliteit. 

Om deze vraag te beantwoorden, ontwikkelde de Duitse onderzoeker een dynamisch model van onderwijskeuzes. Dit model volgt individuen vanaf hun diploma vmbo-t tot hun vroege volwassenheid, en houdt rekening met verschillende factoren zoals schoolprestaties en het inkomen van ouders. Voor het onderzoek maakte Mendel gebruik van uitgebreide Nederlandse gegevens van het CBS.  

Impact van een recente hervorming 

Ook de impact van een recente hervorming van de studiefinanciering in Nederland, zoals de invoering van het leenstelsel, werd door Mendel meegenomen in zijn analyse. Het effect van de herinvoering van de basisbeurs is niet meegenomen. 

Uit het onderzoek komen opvallende bevindingen naar voren. Zo blijken de studierendementen op het hbo weliswaar te verschillen tussen studenten uit verschillende inkomensgroepen, maar zijn de rendementen voor studenten uit armere gezinnen wel substantieel. Dat is extra opvallend omdat de prestatieverschillen tussen beide groepen in het primair en voortgezet onderwijs groot zijn.  

Laat dit veld leeg als je een mens bent:

Dit suggereert dat het stimuleren van deelname aan hoger onderwijs kan bijdragen aan het verkleinen van inkomensongelijkheid op latere leeftijd, aldus Mendel. 

Uitvalrisico is de dominante factor 

Studenten uit armere gezinnen lopen een aanzienlijk risico op uitval tijdens hun hbo-opleiding, luidt een tweede bevinding van het onderzoek. Dit uitvalrisico is de dominante factor die ongelijkheid in uitkomsten tussen individuen veroorzaakt. Vooral studenten met lagere cijfers in het voortgezet onderwijs hebben een grotere kans om uit te vallen. Slagen zij echter wel in het hoger onderwijs, dan hebben ze op latere leeftijd aanzienlijk meer kans op een hoger salaris dan wanneer ze niet naar het hoger onderwijs waren gegaan. 

De aanwezigheid van alternatieve routes naar de universiteit, bijvoorbeeld via het mbo, verhoogt de kans op het behalen van een universitair diploma voor jongeren uit armere gezinnen, toont het onderzoek van Mendel aan. Dit komt doordat deze routes studenten in staat stellen om risico’s te beheersen en hun initiële beslissing later te heroverwegen als ze meer informatie hebben over hun vaardigheden en interesses, schetst hij. 

Op latere leeftijd geïnteresseerd in de universiteit 

Zo ontdekken sommige jongeren hun interesse in academisch onderwijs pas later. In deze gevallen biedt het beroepsonderwijs hun de mogelijkheid om eerdere keuzes te corrigeren. Flexibiliteit in het onderwijssysteem kan jongeren dus helpen om betere keuzes te maken als ze meer informatie hebben over hun interesses en capaciteiten. 

Mendel onderzocht middels simulaties ook het effect van het vergroten van de flexibiliteit in het onderwijssysteem, bijvoorbeeld door de overgang van vmbo naar havo te vergemakkelijken. De simulaties gaven aan dat een dergelijke versoepeling zou leiden tot een toename van ongeveer twee procent in het aantal afgestudeerden van het hbo. 

Drastische daling van het aantal universitaire afgestudeerden 

Het volledig wegnemen van de mogelijkheid om via het mbo naar het hbo te gaan, zou daarentegen resulteren in een drastische daling van het aantal afgestudeerden in het hoger onderwijs. 

De impact van het leenstelsel werd ook door Mendel bekeken. Deze verandering verminderde het aantal mbo’ers dat een hbo-opleiding ging doen met vier procent. Dit effect was met name sterk onder studenten die een grotere kans hadden om op kamers te gaan wonen. 

Behouden en versterken van alternatieve routes 

Op basis van zijn bevindingen doet Mendel enkele aanbevelingen. Hij benadrukt het belang van het behouden en versterken van alternatieve routes naar het hoger onderwijs, bijvoorbeeld de mogelijkheid om via het mbo naar het hbo te gaan. 

Deze paden zijn cruciaal voor sociale mobiliteit, stelt hij. Daarnaast pleit hij voor het vergroten van de flexibiliteit in het onderwijssysteem, met name voor leerlingen met hoge cijfers – bijvoorbeeld door de overgang van vmbo naar havo te vergemakkelijken. Ook het verkorten van mbo-programma’s zou volgens de simulaties de toegang tot het hbo kunnen verbeteren, zonder negatieve effecten op arbeidsmarktuitkomsten. 

Wees voorzichtig met financiële drempels 

Wees voorzichtig bij hervormingen in studiefinanciering, waarschuwt Mendel daarnaast. Zijn resultaten tonen aan dat met name studenten uit lagere inkomensgroepen gevoelig zijn voor veranderingen in financiële ondersteuning. Tot slot benadrukt hij het belang van gerichte interventies om het uitvalrisico in het hbo te verminderen, vooral voor studenten met lagere cijfers in het voortgezet onderwijs. 

De onderzoeker benadrukt dat beleidsmakers expliciet rekening moeten houden met alternatieve routes naar de universiteit bij het ontwerpen van onderwijsbeleid en studiefinanciering. Veel studenten uit lage inkomensgroepen hebben op zestienjarige leeftijd onvoldoende informatie om een definitieve beslissing te nemen over hun uiteindelijke opleiding. Alternatieve paden verbeteren de uiteindelijke onderwijsuitkomsten voor deze groep aanzienlijk. 

The post ‘Voor lage inkomens blijft soepele stapelroute van vmbo tot universiteit cruciaal’  first appeared on ScienceGuide.

Het bericht ‘Voor lage inkomens blijft soepele stapelroute van vmbo tot universiteit cruciaal’  verscheen eerst op ScienceGuide.

Four years ago this month, one of the most devastating wildfires in Oregon’s history erupted across the southern portion of the state.

As the COVID pandemic raged, leaving children out of schools and away from regular routines and social interactions, the fire only magnified the disruption. It destroyed thousands of homes in the agricultural towns that make up the Phoenix-Talent School District, displacing hundreds of families and closing as many businesses.

The wildfire, as with any natural disaster, had many ripple effects throughout the region. One that the district is still grappling with is the impact on young children. For the last few years, children have been entering kindergarten without some of the basic skills and abilities that had once been commonplace.

“It’s hard to separate the fire and pandemic,” says Tiffanie Lambert, assistant superintendent of teaching and learning at Phoenix-Talent School District. “The fire really exaggerated the learning losses and learning gaps of the pandemic. It made them even more visible, and it made them last longer.”

During the pandemic, many early learning programs and preschools — already a scarce resource in the area, Lambert says — shuttered temporarily. Then the fire, which damaged some early learning facilities, forced further closures. The two events prevented many children from accessing high-quality, in-person early care and education opportunities before kindergarten.

Plus, Lambert says, some of their families lost work, hurting them economically. Many of their parents were experiencing mental health challenges. Their households were filled with stress.

The combination of all of these factors helps explain the state of the district’s recent cohorts of incoming kindergarteners, she says. Many have lacked the social skills to interact with their peers, the ability to follow instructions and stick to a routine, the attention spans to sit through an entire story read aloud in class, Lambert says. Few had early learning experiences prior to starting school, she adds, and even concepts like which direction to turn the pages in a book are foreign to many of them.

Phoenix-Talent may be a more dramatic example, given the added impacts of the wildfire in 2020, but it is far from an anomaly. Across the country, elementary school teachers and leaders report that children are entering kindergarten worse off than their peers of the past. They have underdeveloped social-emotional and fine motor skills. Some are not yet able to use the restroom independently.

“The news is sobering,” says Kristen Huff, vice president of assessment and research at Curriculum Associates, an assessment company that recently published research showing that the nation’s youngest learners, especially, are still struggling to rebound from the pandemic’s disruption to learning and development. “The impact of the pandemic is lasting way longer than we anticipated.”

The differences are hard to miss. More children are having trouble separating from their parents or caregivers when they go to school, for example, because maybe they haven’t had much or any time apart from them until now.

“We see a lot of concern from parents and from teachers,” says Rachel Robertson, chief academic officer at Bright Horizons, which operates more than 600 early care and education centers in the U.S.

Many educators and researchers, in interviews, point out that these developmental differences may not all be a result of the pandemic and the lower rates of preschool enrollment that followed it. Children’s reliance on screens, including very young children — even infants and toddlers — is likely a factor.

Robertson believes screens are responsible for much of the disruption to fine motor development. Rather than reading physical books, some children are having stories read aloud to them from a phone. Rather than doing arts and craft activities, which give them a chance to practice holding a crayon or using scissors, they’re swiping on tablets.

“We’re having consequences of screens that we didn’t predict,” Robertson notes.

The good news is that even if children are “behind,” that can easily — and sometimes quickly — change. They pick up skills fast at such a young age, especially when learning is steeped in curiosity and wonder, Robertson says.

Children need certain skills and competencies to be ready to show up, participate and thrive in kindergarten, educators and child development experts say. But many kids — and an increasing number over the last four years — lack access to the resources and experiences that introduce those skills to them before they start elementary school. Noting this worrying downward trend, many school districts have stepped in with their own solutions to support early learners as they prepare to start school. We take a close look at two of them.

Oregon’s Jump Start Kindergarten

During the pandemic, leaders at the Oregon Department of Education understood that early learning programs were critical for preparing children to transition to kindergarten and that those programs were much less accessible and available to families at the time, creating a “critical need,” says Marc Siegel, communications director for the state’s department of education, in a written response to EdSurge.

Leaders “understood that additional support was necessary to ensure our youngest learners were prepared for the social, emotional and academic demands of public school environments after a prolonged period without in-person learning opportunities,” he adds.

Those sentiments led to the creation of Jump Start Kindergarten, a state-funded program that utilizes Elementary and Secondary School Emergency Relief (ESSER) funds from the federal pandemic-era American Rescue Plan Act to provide incoming kindergartners and their families with an “on-ramp” to kindergarten.

A teacher guides an incoming kindergartener through a matching activity during a Jump Start Kindergarten lesson. (Photo courtesy of Phoenix-Talent School District.)

The Jump Start program varies based on the needs of each school and community where it’s implemented, Siegel says, but all include a few key components. Every Jump Start program has a half-day classroom experience for at least two weeks, for a minimum of 30 hours total, characterized by hands-on activities, establishing classroom routines, and building relationships with other children and educators. Additionally, each program offers partnerships with community-based organizations and provides experiences to promote family engagement, such as playground meet-and-greets, a school-based scavenger hunt or an opportunity to meet school staff.

Phoenix-Talent School District has offered the Jump Start Kindergarten program during the last three summers, with noticeable results, Lambert says. It has also expanded the program in a few ways.

The first year — summer 2022 — the district’s program prioritized children with special needs who had limited access to early special education services. During those few weeks, they learned to follow a routine, to line up as a class, to use a paper towel dispenser, Lambert recalls.

In the second and third year, the district expanded the program by opening it up to any child who didn’t attend preschool or another early learning program and increased the duration to five or six weeks. This summer, the program enrolled 34 kids. (Phoenix-Talent was estimating 140 kindergarteners this fall, and Lambert says 50 or 60 slots would’ve been ideal.)

Children sit and listen during story time in two classes of the Jump Start Kindergarten program. (Photo courtesy of Phoenix-Talent School District.)

The children who attended Jump Start Kindergarten seem to be “much more prepared” and more committed to showing up to school each day, Lambert shares. “We saw a big difference in attendance. That impacts academics, too. Students don’t learn if they’re not at school.”

Overall, kindergarteners in the district had an attendance rate of 59 percent in the 2023-24 school year, whereas the students that had attended Jump Start the prior summer came 78 percent of the time. (It’s too early to collect data for the 2024-25 school year.)

The Jump Start program has been a boon at Phoenix-Talent, especially now that staff have figured out how best to run it. Its future, however, hangs in the balance, with ESSER funding expiring at the end of this month and replacement funding from the state uncertain.

“We’re pretty sad about it,” Lambert says. “It helps kids — and their parents — be more comfortable starting school. … I think we’re going to need that for many, many years.”

Baby Bags, Badging and Beyond

Without a designated program from the state, other districts have had to be a bit more scrappy.

Leaders in Manheim Central School District, in Manheim, Pennsylvania, realized that the pandemic would impact even the children not yet in school, and that they would need extra support.

“We knew we had to do things differently,” says Tracy Fasick, the recently retired director of curriculum and instruction for the small, rural district.

They came up with a multi-pronged strategy that would engage families early — as early as possible, in fact — and would create better communication and consistency with local early learning programs.

One of those strategies was “baby bags.” When a baby was born in the district — somewhere on the order of 210 to 240 times per year, Fasick says — she would drop off a bag that included resources on local programs and early intervention services, some toys and learning materials, and a sippy cup and bib with the district’s mascot.

“Right away, it establishes that this is a future child who will come to our school,” Fasick says of the bags. “It’s welcoming.”

In the district’s kindergarten, first and second grade classrooms, teachers use “badging,” where kids don’t get letter grades but badges for different skills and competencies they’ve mastered. For example, in those early elementary grades, a child can earn a badge if they achieve certain literacy and numeracy goals.

Fasick wanted to get the district’s future students more accustomed to that system, so she met with all of the preschool leaders in the area and helped them develop age- and developmentally-appropriate badges for the preschoolers, working backwards from the badges available for kindergarteners. Now, those programs offer badging, too. Kids can earn them for gross motor skills — if they can hop and skip — and for zipping or buttoning their own coats, for sitting still and following directions.

The preschool programs now, Fasick says, “are very aware of what we’re teaching in kindergarten, so they can prepare [the children] for what is going to be happening in kindergarten.”

She adds: “Kids like the badging. It’s something tangible. … Learning is celebrated, which helps a lot.”

As a final push in the lead-up to kindergarten, Manheim Central provides families with “Countdown to Kindergarten” boxes at their kindergarten registration.

Aimee Ketchum, a pediatric occupational therapist and professor of early childhood development at the nearby Cedar Crest College, created the boxes to give families a crash course in everything their child would be expected to know by the time they start kindergarten.

Ideally, the kids have six months to work through all the activities in their box, which includes a planner (detailing two activities to do each month), a pencil box with fine motor manipulatives, seed packets for planting, a ruler to measure the growth of those seeds and eventual flowers, activities and scissors for developing cutting skills, note cards to practice writing their names and an index card and string with which to practice tying a shoe.

Ketchum, who assembles the boxes in her garage with her family, clarifies that they are not intended to replace more formal early learning experiences, but rather to supplement it for those who don’t have access.

“Children need access to high-quality early childhood education, and too many of them aren’t getting it,” she says. “This is an attempt to provide some tools [and] some hands-on activities, and give parents an awareness of what is expected and an opportunity to practice” those skills with their children.

Pretty much every parent and caregiver wants the best for their child, Fasick notes, but many don’t know where to begin. The boxes offer guidance.

“Families are grateful for anything they can get that will help their kid,” Fasick says. “This is an easy way to help them.”

© Photo courtesy of Phoenix-Talent School District

Since the pandemic, the urgency of designing and scaling evidence-based products to support learning recovery has become more pronounced. Educational institutions are grappling with unprecedented disruptions and widening achievement gaps, making the need for effective, research-backed interventions critical. The focus is not only on creating these products but also ensuring they are adopted and effectively implemented in schools and classrooms across the country.

The Leveraging Evidence to Accelerate Recovery Nationwide (LEARN) Network, funded by the U.S. Department of Education's Institute of Education Sciences, is at the forefront of this effort. Led by SRI International, a nonprofit with a strong track record of bringing innovations to market, the LEARN Network focuses on promoting learning growth by enhancing the use of evidence-based educational products.

The Network also comprises four product teams dedicated to adapting and positioning evidence-based products that boost literacy and math learning to make them more useful and accessible for educators. By providing learning and coaching opportunities, the LEARN Network aims to build the capacity of these teams and others in the field to equitably and sustainably scale educational products. This involves understanding educators’ problems of practice and needs and systems decision-making processes in product procurement, and developing tools for researchers, developers and educators to support the widespread adoption of effective solutions.

Jessica Mislevy
Director of Digital Learning and Technology Policy, SRI Education

Recently, EdSurge spoke with education researchers Kerry Friedman and Jessica Mislevy about the importance of integrating evidence-based practices, educator input and a systems lens from the earliest stages of product development. Friedman, a former teacher with 12 years of experience in research and technical assistance, focuses on strengthening educators' and system leaders' ability to use evidence in practice. As the project director for the LEARN Network, she works with researchers and developers on capacity building and design of evidence-based products and programs. Mislevy is the director of digital learning and technology policy at SRI Education, specializing in mixed-methods evaluations of products designed to improve student outcomes in K-12 and post-secondary education. She is a co-principal investigator with the LEARN Network, focusing on educators’ effective adoption and scaling of evidence-based practices and programs.

EdSurge: Why are evidence-based products and programs so vital, especially at this point in time in America’s schools?

Mislevy: We've all seen how the COVID-19 pandemic upended education systems across the country, interrupting learning for students and exacerbating existing inequalities in education. We're seeing this reflected in the 2022 data from the National Assessment of Educational Progress with the first-ever decline recorded in mathematics and the largest average score decline in reading in decades. Research shows that the quality of learning products and programs matters for student outcomes. Now more than ever, it's important to get those products that can improve education outcomes for all learners and eliminate persistent achievement gaps in districts and schools. Unfortunately, many effective products don't reach educators due to an overwhelming supply of products. It can be hard to select products that are effective and well-matched to students' needs and contexts, as well as affordable and easy to use.

What key considerations should researchers and developers keep in mind while designing and scaling products and programs?

Friedman: When considering scale, researchers often view it as the final step. However, designing a scalable innovation begins with the initial idea. This is where our framework for the LEARN Network starts. We adapted SRI International's Invent-Apply-Transition (I-A-T) framework to better fit the education sector, incorporating Liberatory Design principles focused on equity and systems thinking.

Kerry Friedman
Senior Researcher, SRI Education

Both the I-A-T framework and Liberatory Design emphasize the importance of understanding users' needs from the start. This understanding forms the foundation of the Invent stage of the I-A-T framework. In the Apply stage, you assess the broader market, identifying key players, infrastructure, policies, and competition to refine your innovation. Finally, in the Transition phase, you consider how to scale your product, envisioning it at a systems level and exploring pathways to create a financially viable approach.

We created the Learn to Scale Toolkit to guide researchers through these stages and support the scaling process. We also profiled various products on their journeys from development to scale in our Stories of Scaling.

How is the Network working to increase the use of evidence-based products and programs in schools?

Mislevy: We're coming at it from both the supply and the demand side. On the supply side, the LEARN Network provides capacity building to researchers and developers in scaling their evidence-based products. So we support them in adapting their products while considering educator context, decision-making processes and usability. This has included a mix of one-on-one and cross-team coaching and consultation sessions to provide tools and training while also supporting and promoting team building and collaboration. In addition to SRI scaling experts, we also bring together other expert voices to contribute to these conversations. Then on the demand side, we're working to better understand the needs and barriers that educators face in adopting and scaling evidence-based products. We translate these findings into actionable takeaways for developers to ensure their products are more likely to be adopted and scaled.

Does the Network have any insights into school and district needs or how they select programs and products?

Free LEARN Network resources for researchers, developers and educators:

• The LEARN to Scale Toolkit: a comprehensive resource for researchers and developers based on the Invent-Apply-Transition framework
• Stories of Scaling: a profile series highlighting impactful researchers, entrepreneurs and evidence-based products
• The LEARN Network Blog: articles, podcasts and Q&As featuring experts and thought leaders from across the U.S.
• LEARN Network Research: action-oriented research briefs focused on product development, procurement and more

Mislevy: The LEARN Network conducted a focused study on K-12 education procurement practices to better understand how decision-makers determine which products to adopt in their schools and districts and how evidence is used in those decisions. We conducted in-depth interviews with a broad array of education leaders and other education stakeholders, and also conducted nationally representative surveys of public school and district leaders through the RAND American Educator Panels. We examined what motivates schools and districts to procure products, who is involved in the decision-making process and what sources of information leaders look to when selecting products. For example, we found that routine curriculum review cycles often motivated educators to procure core curriculum materials, whereas reviews of student outcome data more often led to the procurement of supplemental materials.

We also saw that teachers are reported as most involved in identifying and evaluating prospective products for their schools and districts, while school and district leaders are more involved in making final decisions about which products to select. In terms of usage, research and evidence were amongst the more influential sources for informing procurement decisions, though we found that recommendations from fellow education leaders and end users actually ranked higher. Our research has important implications for product developers so they really understand the systemic forces that influence when and why products are procured, as well as who is involved throughout that procurement process to increase the likelihood of product uptake and scale. We recently published on the LEARN Network website the first of several planned research briefs, which features lessons for developers ready to bring their products to market or scale to broader audiences.

---

The information reported here was supported by the Institute of Education Sciences, U.S. Department of Education, through Grant R305N220012 to SRI International. The opinions expressed are those of the authors and do not represent views of the Institute or the U.S. Department of Education.

© Image Credit: Jacob Lund / Shutterstock

The post Policy Manager from Diligent appeared first on EdTech Digest.

Sometimes, it takes an unlikely friendship to change the world.

For American education, one of those alliances started in the early 20th century. That’s when a ludicrously successful retailer-turned-philanthropist, Julius Rosenwald, met the prominent educator Booker T. Washington. The pair decided to work together, hoping to improve education for Black students in the segregated South. Their collaboration created nearly 5,000 “Rosenwald Schools” — across 15 Southern and border states — between 1917 and 1937.

By some accounts, this was a massive success.

These schools caused a “sharp narrowing” of the difference in educational achievement of white and Black students in the South.

But it was a “watershed moment,” according to a recent book published about the schools, “A Better Life for Their Children,” for another reason, too: Those who attended the schools would later actively participate in the Civil Rights Movement, overturning segregation as an official American policy. The list of notable alumni includes longtime U.S. Rep. John Lewis and Medgar Evers, a field secretary for the NAACP who was assassinated in 1963.

Today, most of those schools have dissolved into history, and only around 500 still exist, in varying states of upkeep.

Andrew Feiler, a Georgia-born photographer, visited and photographed 105 of the extant schools and spoke with those connected to the schools and their legacy to publish “A Better Life for Their Children.” His book, released in 2021, is currently the basis of a traveling exhibition.

These days, race and educational opportunity still seem troublingly linked. NAEP data shows a consistent, three-decade-long gap in student performance in categories like 12th grade math and reading for Black students when compared to white ones. These gaps are often blamed on racial and economic segregation.

Perhaps that’s why some observers have connected Feiler’s exhibition about the past to the racial-educational gap of today, particularly noting the contemporary lack of adequate resources for public schools and the “school-to-prison pipeline.”

So EdSurge pulled Feiler aside to ask him what, if any, lesson he thinks the Rosenwald Schools might have for educators today.

This conversation has been edited for length and clarity.

EdSurge: When and why did you decide to take on the project?

Andrew Feiler: I've been a serious photographer most of my life, and about a dozen years ago, I started down this path of taking my work more seriously and, mercifully, being taken more seriously, and I had to figure out what my voice was as a photographer.

I've been very involved in the civic life of my community — I've been very involved in the nonprofit world and the political world — and when I thought about my voice as a photographer, I found myself drawn to topics that were of interest in the course of my civic life.

And so I had done my first photography book, which came out in 2015 — just a portrait of an abandoned college campus. And it uses this emotional disconnect between these familiar education spaces, classrooms and hallways and locker rooms, but they have this veneer of abandonment…

That body of work ended up being about the importance of historically Black colleges and the importance of education as the on-ramp to the American middle class.

And I was thinking about what I was going to do next, and I found myself at lunch with an African American preservationist, and she was the first person to tell me about Rosenwald Schools. And the story shocked me.

I'm a fifth-generation, Jewish Georgian. I've been a civic activist my entire life. The pillars of the Rosenwald Schools’ story — Southern, education, civic, progressive — these are the pillars of my life. How could I have never heard of Rosenwald Schools?

And so I came home and I Googled it, and I found that while there were a number of more academic books on the subject, there was not a comprehensive photographic account of the program, and so I set out to do exactly that. Over the next three and a half years, I drove 25,000 miles across all 15 of the program states. Of the original 4,978 schools, only about 500 survive. Only half of those have been restored, about 105 schools, and the result is this book and this traveling exhibition.

Can I introduce the characters?

Julius Rosenwald and Booker T. Washington, Quilt Celebrating Restoration. Photo by Andrew Feiler.

Sure. Introduce away.

At the heart of the story are two men.

Julius Rosenwald was born to Jewish immigrants who had fled religious persecution in Germany. He grows up in Springfield, Illinois, across the street from Abraham Lincoln's home. And he rises to become president of Sears, Roebuck & Company, and with innovations like “satisfaction guaranteed or your money back,” he turns Sears into the world's largest retailer in its era, and he becomes one of the earliest and greatest philanthropists in American history.

And his cause is what only later becomes known as “civil rights.”

Booker T. Washington was born into slavery in Virginia, attends Hampton College and becomes an educator. He is the founder of the historically Black college Tuskegee Institute, originally in Alabama.

These two men met in 1911.

And you have to remember, 1911 was before the Great Migration [the period between the 1910s and the 1970s when millions of Black people poured out of the South and moved to the North, Midwest and West fleeing racial violence and seeking opportunity].

Ninety percent of African Americans live in the South. And public schools for African Americans are mostly shacks, with a fraction of the funding that was afforded public schools for white children.

And that is the need, that's the environment that they find. And these two men like each other, form partnerships, work together, and in 1912 they create this program that becomes known as “Rosenwald Schools.” And over the next 25 years, from 1912 to 1937, they built 4,978 schools across 15 Southern and border states, and the results are transformative.

Having visited so many of the remaining schools, what impression did they leave on you?

... These places, are the locus of history and memory in a community, [and when] we lose places and spaces like this, we lose a piece of the American soul.

— Andrew Feiler

Well, the structures have an austere beauty. Their architecture is very vernacular and very local to the region in which they arise. Whether they are restored — or even having a veneer of abandonment — I find them beautiful.

But I think there's another important component.

I knew this was an extraordinary story. It was not clear to me from the beginning, how do you tell it visually? And I started out shooting exteriors of these buildings: One-teacher schools, two-teacher schools, three-teacher schools. These small structures. By the end of the program, they're building one-, two- and three-story red brick buildings.

There's an interesting architectural narrative, but when I found out that only 10 percent of the schools survive — only half of those have been restored — I realized that the historic preservation imperative is a huge, important part of the story, because these spaces, these places, are the locus of history and memory in a community, [and when] we lose places and spaces like this, we lose a piece of the American soul.

And once I realized that the preservation narrative was important, then I had to get inside, and suddenly I needed permission. And that's when I meet all of these extraordinary people — former students, former teachers, preservationists, civic leaders — and I bring their connections to this broader Rosenwald School story into this narrative with portraits.

How much of your project’s timing relies on a recently intensified desire to place greater emphasis on preserving Black history? How much of that explains why it’s resonating now?

Let me say a couple things about Rosenwald Schools as a program. First of all, the Rosenwald Schools are one of the most transformative developments in the first half of the 20th century in America. They dramatically reshaped the African American experience, and that dramatically reshapes the American experience.

There are two economists from the Federal Reserve Bank of Chicago who have done five studies of Rosenwald Schools, and what their data shows is that prior to Rosenwald Schools, there was a large and persistent Black-white education gap in the South. That gap closes precipitously between World War I and World War II, and the single greatest driver of that achievement is growth from all schools. In addition, many of the leaders and foot soldiers in the Civil Rights Movement come through these schools: Medgar Evers, Maya Angelou, multiple members of the Little Rock Nine who integrate Little Rock Central High, Congressman John Lewis who wrote this extraordinary introduction to my book, all went to Rosenwald Schools, and so the results of this program are transformative.

But to go back to the heart of your question, I think what resonates about this story today is that we live in a divided America, and we often feel that our problems are so intractable, especially those related to race.

Julius Rosenwald and Booker T. Washington, in 1912, in deeply segregated, deeply Jim Crow America, were reaching across divides, of race, of religion, of region, and they fundamentally transformed this country for the better. And I think the heart of this story speaks to everybody today, driving for social change in America. And individual actions still matter, and that individual actions change the world.

Bay Springs School, Forrest County, Mississippi, 1925-1958. Photo by Andrew Feiler.

So if we take the sweep of your recent projects — I’m thinking of this one and the other book you mentioned, “Without Regard to Sex, Race, or Color,” which looked at Morris Brown College — has how you think about education changed in any tangible ways?

I have come out of this work with appreciation for the role that education has played throughout the sweep of American history.

The first taxpayer-funded school was created in America — done in Massachusetts in 1644; that is, 380 years ago. And there's a direct connection between that early commitment to education; the Land Grant College Act, which passed in 1862 and funds colleges all across America; HBCUs, predominantly created in the decades after the Civil War; Rosenwald Schools in the early decades of the 20th century; the educational provisions of the GI Bill, which transform America from relatively poor to relatively prosperous; [and] Brown v. Board of Education, one of the high watermarks of the Civil Rights Movement.

What are we talking about today? College affordability, banning books, circumscribing curriculum.

We have a 380-year tradition in which education has been the backbone of the American Dream, the on-ramp to the American middle class. And then today, that is a tradition at risk, and I think we need to understand and protect the importance of this tradition in our country.

Any parting lessons that educators can learn from this work?

I think what I said earlier is really in the spirit of what you're asking about, which is that the levels of division currently across our country are troubling. And I think it's important for us as Americans to reflect on our history and how we have come together to make America a better place. And the relationship between Julius Rosenwald and Booker T. Washington, this is one of the earliest collaborations between Blacks and Jews and a cause that only later becomes known as “civil rights.” Their collaboration, their work together, their friendship is a model for how we as individuals can make a difference in our culture. They are reaching across divides of race. They are reaching across divides of religion. They are reaching across divides into a greater region, all of which remain divides in our culture today.

They're reaching across those divides, and they're creating a transformative impact on the country. And I think this is a model for all of us to remember, that we are the change that we seek. We have the capacity to make a difference, and we need to follow in the footsteps of this story to reshape this country for all of us.

© Photo by Andrew Feiler

Een onderzoeksteam van de Universiteit van Amsterdam (UvA) heeft een grondige studie uitgevoerd naar een recente controverse die de academische wereld en het publieke debat in Nederland beroerde. 

De kwestie begon in december 2022, toen UvA-docent Laurens Buijs een klokkenluidersrapport indiende. Hierin beweerde hij dat ‘woke cultuur’ en diversiteitsinitiatieven de academische vrijheid, onderwijseffectiviteit en onderzoekskwaliteit negatief beïnvloedden. Buijs beschreef dit als een ‘zorgwekkende radicalisering’. Hij bekritiseerde specifiek niet-binaire genderidentiteiten en het gebruik van genderneutrale voornaamwoorden, wat volgens hem een ‘lege hype’ zonder solide wetenschappelijke basis is. 

Anti-genderretoriek van Buijs

Deze zaak is een voorbeeld van ‘anti-gendermobilisatie’ – een georganiseerd verzet tegen gendergelijkheid, LGBTIQ+-rechten en aanverwante academische velden zoals genderstudies, stellen de onderzoekers. Ze herkenden verschillende kenmerken van anti-genderretoriek in de beweringen van Buijs en het daaropvolgende publieke debat. 

Het eerste punt betreft het versterken van traditionele binaire gendernormen en het verwerpen van het idee van gender als een spectrum. Daarnaast wordt anti-gendersentiment vaak gebruikt als politiek middel om steun te verkrijgen. Ten slotte zijn er pogingen om genderstudies als academische discipline in diskrediet te brengen, concluderen ze. 

Baudet en Wilders steunden Buijs 

De zaak kreeg al snel een politieke lading. Rechtse politieke partijen in Nederland, met name de PVV van Geert Wilders en het FvD van Thierry Baudet, omarmden Buijs’ klachten en hesen hem op het schild als voorvechter van het vrije woord. Zo nodigde de huidige Kamervoorzitter Martin Bosma, die toen nog PVV-Kamerlid was, Laurens Buijs uit in de Tweede Kamer. 

De wekelijkse nieuwsbrief is nog korte tijd gratis te ontvangen. De voorwaarden vindt u hier.

De PVV en FvD gebruikten de situatie om te betogen dat sociale wetenschappen, inclusief genderstudies, een bedreiging vormen voor de samenleving, schrijven de onderzoekers. In hun verkiezingsprogramma’s voor november 2023 verwees de PVV naar ‘gendergekte’ en FvD naar ‘woke propaganda’ als kwesties die aanpak behoeven. 

Deze politieke steun past in een breder Europees patroon, waarbij populistische partijen steeds vaker anti-gendergevoelens in hun programma’s opnemen, benadrukken de onderzoekers. 

Neoliberalisering van de universiteit 

Een cruciaal aspect van de analyse betreft de onbedoelde bijdrage van de neoliberalisering van het onderwijs aan de situatie. De onderzoekers stellen dat dit neoliberalisme de verhoudingen rond kennisproductie heeft veranderd: studenten worden steeds meer gezien als ‘klanten’, de universiteit als een ‘bedrijf’, en onderwijs als een ‘product’. 

Academische vrijheid wordt daarmee vooral individualistisch begrepen, stellen ze. Sommige studenten interpreteren concepten zoals ‘gesitueerde kennis’ als rechtvaardiging voor het idee dat elke mening, inclusief potentieel haatzaaiende uitspraken, beschermd zou moeten worden onder de vlag van academische vrijheid – dus ook de meningen van Buijs. 

De Amsterdamse wetenschappers stellen dat deze individualistische benadering de collectieve aard van kennisproductie ondermijnt. In plaats van een gezamenlijk streven naar waarheid, wordt academische vrijheid zo gereduceerd tot een uitwisseling van individuele meningen. 

Reactie van de universiteit en zwijgplicht 

De UvA reageerde door het personeel te verzoeken zich te onthouden van deelname aan publieke of interne debatten over de kwestie. Dit creëerde wat de onderzoekers een ‘getuigenisvacuüm’ noemen – een situatie waarin belangrijke informatie wordt achtergehouden. 

Deze opgelegde stilte was vanuit juridisch- en managementperspectief begrijpelijk, maar had ook negatieve gevolgen. Het ontzegde studenten en medewerkers toegang tot belangrijke context en alternatieve perspectieven. Dit was vooral problematisch voor gemarginaliseerde studenten, die zich onzekerder gingen voelen, schrijven de auteurs. 

Bedreiging voor genderstudies 

De controverse onderstreepte daarnaast een bredere bedreiging voor genderstudies. Anti-gendercampagnes schilderen het veld vaak af als een bron van maatschappelijk verval, en er worden pogingen gedaan om de academische legitimiteit van het veld in diskrediet te brengen. 

De auteurs schrijven dat ze herhaaldelijk anti-genderbeweringen moesten weerleggen. Collega’s uit andere vakgebieden stelden vaak vragen die de geloofwaardigheid van genderstudies in twijfel trokken. Deze aanvallen op de legitimiteit van een onderzoeksveld bedreigen niet alleen de academische vrijheid, maar ook de veiligheid en het welzijn van niet-binaire en transgender studenten en medewerkers, aldus de onderzoekers. 

Bevorderen van solidariteit 

Het is belangrijk om collectieve opvattingen over academische vrijheid te hebben en ruimte voor kritisch genderonderzoek te houden, concluderen de onderzoekers. Ze benadrukken de vitale rol van feministische onderwijsmethoden bij het bevorderen van solidariteit en het creëren van ondersteunende ruimtes voor gemarginaliseerde studenten. 

Universiteiten moeten daarnaast meer aandacht besteden aan manieren waarop neoliberale benaderingen van onderwijs de voorwaarden kunnen scheppen voor anti-genderretoriek. Instellingen worden aangemoedigd om zorgvuldiger om te gaan met controverses rond genderkwesties. In plaats van alleen te vertrouwen op juridische procedures en opgelegde stilte, suggereren de onderzoekers dat het belangrijk is om ruimte te creëren voor open dialoog en het delen van verschillende perspectieven. 

Tot slot benadrukken de onderzoekers het belang van het ondersteunen en legitimeren van genderstudies en aanverwante vakgebieden. Universiteiten worden opgeroepen om de waarde van deze disciplines te verdedigen en ervoor te zorgen dat ze de nodige middelen en institutionele steun krijgen om te blijven floreren. 

The post “Zaak Laurens Buijs is toonbeeld van anti-gendermobilisatie aan de universiteit” first appeared on ScienceGuide.

Het bericht “Zaak Laurens Buijs is toonbeeld van anti-gendermobilisatie aan de universiteit” verscheen eerst op ScienceGuide.

Het kabinet gaat inderdaad hard bezuinigen op het hoger onderwijs en de wetenschap, blijkt uit het regeeraprogramma van kabinet Schoof dat vandaag is gepresenteerd. “We maken scherpe keuzes om de overheidsfinanciën gezond te kunnen houden. Ook op onderwijs en onderzoek wordt bezuinigd. Met de sector zorgen wij ervoor dat dit zorgvuldig gebeurt”, schrijft het kabinet.

Concreet wordt bezuinigd op onder meer de starters- en stimuleringsbeurzen, internationale studenten, en vanaf 2030 ook op de financiering van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Verder komt er, door het schrappen van het Fonds voor Onderzoek en Wetenschap, minder investeringen in grootschalige wetenschappelijke infrastructuur.

Universiteiten moeten zich meer gaan profileren en meer samenwerken, zowel nationaal als internationaal, vindt het kabinet. Op de sectorplannen, die daartoe nuttige instrumenten worden geacht, wordt dan ook niet bezuinigd. In plaats daarvan zijn de starters- en stimuleringsbeurzen de klos.

De kwaliteitsmiddelen worden per 1 januari 2025 toegevoegd aan de vaste voet van het hbo en wo, wat moet zorgen voor “meer rust in de financiering”. Dit was reeds een maatregel van het vorige kabinet. Daarnaast gaat dit kabinet werk maken van capaciteitsbekostiging.

WIB komt eraan, maar uitzonderingen blijven mogelijk

De Wet Internationalisering in Balans, door voormalig minister Robbert Dijkgraaf opgetuigd om het Nederlands als wetenschapstaal te versterken en buitenlandse studenten te weren, wordt doorgezet. Vrijwel alle opleidingen in het hoger onderwijs zullen voor maximaal een derde uit Engelstalige onderdelen mogen bestaan. Uitzonderingen worden gemaakt voor opleidingen in bepaalde tekortsectoren, “zoals bèta en techniek, en met oog voor regionale omstandigheden.:

De wekelijkse nieuwsbrief is nog korte tijd gratis te ontvangen. De voorwaarden vindt u hier.

Universiteiten en hogescholen krijgen daarnaast meer mogelijkheden om te sturen op studentenstromen, onder andere door een numerus fixus op trajectniveau. Ook wordt een noodfixus voor niet-EER studenten mogelijk. Zij hebben niet dezelfde rechten als studenten van binnen de EER, en kunnen dus makkelijker geweigerd worden. Met het terugdringen van het aantal buitenlandse studenten mikt het kabinet op een besparing tot 293 miljoen euro structureel.

“Naast wettelijke maatregelen zetten we in op aanpalend beleid, bijvoorbeeld op het gebied van
beurzenprogramma’s en studiefinanciering, en op de Europese samenwerking die nodig is om daarop
gerichter te sturen”, voegt het kabinet nog toe.

Belang van leven lang ontwikkelen

Ondanks de bezuinigingen benadrukt de regering het belang van ‘leven lang ontwikkelen’ (LLO). Dit wordt gezien als cruciaal om mensen weerbaar en wendbaar te maken voor de arbeidsmarkt. Het kabinet zet de uitvoering van de LLO-onderwijsagenda voort, wat moet bijdragen aan de continue ontwikkeling van werkenden in een tijd van grote maatschappelijke opgaven en een veranderende arbeidsmarkt.

Daar ligt een forse opdracht: uit recent OESO-onderzoek bleek dat de kosten van onderwijs voor 53 procent van de Nederlandse volwassenen een probleem zijn. Dat is het hoogste percentage binnen de OESO.

Kabinet zet langstudeerboete door

Ook in het hbo zal het bloed warm zijn. Het verenigde verzet van hogescholen tegen de langstudeerboete heeft niets uitgehaald, blijkt uit het regeerprogramma. Daar zegt het kabinet in overleg met onderwijsinstellingen en studenten te werken aan deze “langstudeermaatregel”. Hogescholen, die sowieso al te maken hebben met krimpende studentenaantallen, vrezen door de langstudeerboete nog meer studenten mis te lopen.

Het vooruitzicht dat het kabinet de ‘opwaartse druk’ uit het vervolgonderwijs wil halen en jongeren wil stimuleren om naar het hbo te gaan, zal beter worden ontvangen bij hogescholen. Daarnaast zal het kabinet met geld komen om belangrijke opleidingen in krimpgebieden te kunnen behouden.

Het BSA wordt niet versoepeld

Voor studenten bevat het regeerprogramma veel zure druiven. Naast de invoering van de langstudeerboete zal het bindend studieadvies juist niet worden afgeschaft of versoepeld, en blijft selectie aan de poort “onverminderd mogelijk”.

Vanaf 2027 komt er wel 1,4 miljard beschikbaar voor een extra tegemoetkoming aan studenten die onder het leenstelsel studeerden. Dit bedrag komt bovenop de eenmalige tegemoetkomingen die al eerder waren aangekondigd. Daarnaast krijgen hoger-onderwijsinstellingen een zorgplicht van sociale veiligheid.

Handschoenen af

Hoewel het nog wachten is op de financiële paragraaf die bij deze kabinetsplannen hoort, lijken de reeds aangekondigde bezuinigen werkelijk te worden, en zullen de handschoenen afgaan. Actiegroep WOinActie beloofde bij aanvang van het academisch jaar al de “meest disruptieve staking aller tijden” te organiseren als deze bezuinigingen doorgang vinden.

Naar verluidt overlegt de groep na Prinsjesdag met de vakbonden over de precieze invulling van de aangekondigde staking. In de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) zullen ze een bondgenoot vinden. “De jonge generaties van ons land worden door dit kabinet kapot bezuinigd. Dus er zit nog maar één ding op: keihard actievoeren!”, aldus LSVb-voorzitter Abdelkader Karbache.

The post Nieuw kabinet gaat hard “maar behoedzaam” bezuinigingen op hoger onderwijs en wetenschap first appeared on ScienceGuide.

Het bericht Nieuw kabinet gaat hard “maar behoedzaam” bezuinigingen op hoger onderwijs en wetenschap verscheen eerst op ScienceGuide.

Here’s a cool tool you can use to help you find inspiration and enjoyment: The Schoolyard Podcast is a new show from School Specialty and teacher Nancy Chung. Twice each month, host Chung, also known as @FancyNancyin5th on Instagram and TikTok, will be joined by industry experts, fellow educators, and subject matter experts from School Specialty to dive into educational trends, seasonally relevant topics, and emerging and proven solutions to create an entertaining and educational listening experience.

Chung is a fun-loving 5th-grade teacher, former robotics coach, and content creator from Orange County, California, in her 26th year of teaching. She is passionate about sharing her ideas on creative projects, designing intentional learning spaces, teaching highly engaging lessons, building meaningful relationships, and cultivating a community that sparks discovery and inclusion.

Each episode will begin with a thought-provoking introduction by Chung, followed by a conversation between Chung and the episode’s guest. In the final segment, launching in episode 5 and dubbed “Tag, You’re It!,” Chung and the featured guest will answer a question submitted by a listener by tagging @SchoolSpecialty with #schoolyardtagyoureit and their question on Facebook, Instagram, Pinterest, or Twitter. Listeners who have their question answered on the air will receive a free Schoolyard Podcast t-shirt. 

The first five episodes explore:

1. “How to Make Space for Wellness and Social-emotional Learning” with Sue Ann Highland, PhD, national education strategist with School Specialty;
2. “Esports is Like a Magnet!” with Claire LaBeaux from the Network of Academic and Scholastic Esports Federations (NASEF);
3. “Extended Learning for Every Student” with Nicole Hill, a former educator, principal, and current subject matter expert with School Specialty;
4. “Setting the tone for Back to School” with Instagram influencers Stephanie Osmundson and Loreal Hemenway, collectively known as @happilyeverelementary; and
5. “Surprising Benefits of Robotics in Schools & Where to Start” with Naomi Hartl, science and STEM subject matter expert with School Specialty.

The first five episodes are available now on Apple Music, Spotify, Amazon Music, Samsung Podcasts, Podcast Index, and Listen Notes. Learn more.

The post The Schoolyard Podcast from School Specialty and Nancy Chung appeared first on EdTech Digest.