This story was originally published by EdNC.org.

Unlike North Carolina’s K-12 schools or community colleges, child care programs aren’t consolidated under a public system. That makes it harder for early childhood programs to acquire funding and coordinate recovery from disasters such as Hurricane Helene, creating short- and long-term effects on children, families and communities.

The longer it takes for young learners to return to their early care and learning settings, the longer it takes for their families to resume regular working schedules. Young children thrive on that regularity, and their healthy development depends on trusted and caring relationships with caregivers and educators during this critical period.

Without a unified public system for early care and learning, local, state and national organizations — as well as individuals in communities across Western North Carolina — are providing resources and ways to address short-term needs and long-term recovery of the early childhood community.

Here are some of the models, strategies and resources supporting the recovery of young children, families and child care programs in Western North Carolina.

Reopening Without Water, Usual Requirements

The state has loosened child care licensing requirements for affected counties, both through relief legislation and Gov. Roy Cooper’s Oct. 9 executive order.

Programs that sustained damage or lack access to services are working with licensed child care consultants from the Division of Child Development and Early Education (DCDEE) to create emergency plans to reopen without meeting usual requirements but still maintain safety for children.

In Buncombe County, programs have been navigating how to open without access to drinking water. In larger centers with large kitchens, boiling water has been an option. For smaller centers and home-based programs, providers are using bottled water for hand-washing and drinking.

And starting at the end of October, FEMA and the National Guard are delivering potable water to licensed programs in the county, said Jenny Vial, director of child care resources at Buncombe Partnership for Children.

About a third of programs in the county have reopened, Vial said. Another third were planning to open by the end of October. Programs are creating emergency plans that are reviewed by local environmental health staff. If a plan is approved, child care consultants have allowed programs to reopen, Vial said.

“We’re seeing lots of creative solutions,” Vial said.

Water has come in donations of pallets from community members and businesses. One center figured out how to connect large containers of water to their plumbing so they could use their sinks. Most have been dumping water bottles into dispensers.

She said resources for future emergencies, including plans to ensure child care can reopen after disasters, are needed so families can rebuild.

“Early childhood education is an essential part of infrastructure,” Vial said. “As much as we want to be considered educators, and we are educators, we are also a basic service.”

Reopening in School Buildings

Hurricane Helene destroyed Burke County’s two largest child care centers, displacing about 250 children from their learning environments and impeding parents from working. In the weeks after Helene, Burke County Public Schools was able to provide classroom space for about 170 of those students on the campuses of Salem Elementary and Oak Hill Elementary.

One reason Burke County Public Schools could help so quickly was the strength of the district’s relationship with Burke County Smart Start, a nonprofit that supports licensed child care programs and early childhood development.

Working with a DCDEE licensing consultant, Burke County Smart Start determined that the school setting didn’t meet the criteria for serving infants and toddlers, but could accommodate children 3 years and older under temporary licenses without some of the usual regulatory requirements. A local church plans to provide classroom space for displaced infants and toddlers.

The child care programs signed memorandums of understanding with the district for 90 days, during which the district will not charge for rent or utilities. The programs are buying food from the district for children to eat at the cafeteria through the federal Community Eligibility Provision program.

Emergency Child Care Sending Volunteers

The National Emergency Child Care Network is a corps of volunteers who are vetted and trained to respond to child care emergencies. The network is sending volunteers to Western North Carolina to respond to short-term child care needs for families.

“We want to be the 911 for child care,” said Silke Knebel, founder and CEO of the organization, who lives in Durham and is building the model in North Carolina for everyday emergencies before expanding it across the country.

The network is deploying volunteers to help with such short-term needs as a few hours of care for displaced families as they navigate paperwork, jobs or clean-up, or extra support for child care programs, schools and other organizations as they reopen without their usual staff.

State Assistance via Smart Start

The legislature allocated $10 million for child care recovery in its second Helene relief package released on Oct. 24. The funds are allocated to the Department of Health and Human Services to be disbursed through the local Smart Start partnerships for affected child care centers and family child care homes.

The committee report says the funds should be used “to provide assistance in reopening and maintaining operations, including, but not limited to, cleaning, repairs, and relocating.”

“We are deeply grateful for the $10 million from the NC General Assembly to the western Smart Start local partnerships to provide crucial support to the unsung heroes, our dedicated providers and teachers at child care centers and family child care homes affected by Hurricane Helene,” said Amy Cubbage, president of the North Carolina Partnership for Children (NCPC), in an emailed statement.

The bill directs NCPC, Smart Start’s statewide umbrella organization, to give the funding to the local partnerships in affected communities.

“This funding is critical to restore services and ensure that children and families can return to stable early care and education environments,” Cubbage said. “Together, with many others in the private and public sectors, we can rebuild and strengthen our communities.”

Gov. Roy Cooper’s relief package, released one day before the state’s bill, included $36 million for child care relief.

Smart Start partnerships throughout the region have coordinated to assess needs, distribute donations, and connect providers with funding and temporary locations.

The Iredell County Partnership for Young Children has received donations from across the state and is using its mobile resource van to deliver materials, equipment,and furniture to child care programs. The organization is coordinating with Wilkes Community Partnership for Children to assess needs and deliver supplies across the region. The Harnett County Partnership for Children is serving as the hub for donations in the eastern part of the state, and it delivers the donations to Iredell’s partnership.

Local Chamber Covering Tuition

At the beginning of October, the Boone Area Chamber of Commerce Foundation allocated $125,000 to go toward tuition payments for licensed child care programs in Watauga County. The funds are being distributed to centers and family child care homes by the Children’s Council of Watauga County, the local Smart Start partner.

“Our foundation board felt this was a direct way to ensure stability in the critical early childhood industry, while also freeing up cash for families to cover other storm-related expenses,” said David Jackson, president and CEO of the Boone Area Chamber of Commerce.

Disaster Relief Grants and Funds

Child care nonprofits, including Smart Start partnerships, are eligible to apply for grants from the Emergency and Disaster Response Fund (EDRF) being administered by the Community Foundation of Western North Carolina (CFWNC).

These $25,000 grants are being awarded on a rolling basis and should be for “frontline human service needs,” according to the CFWNC website. That includes nonprofit early care and learning programs.

There is also specific funding support available to home-based providers. Home Grown, a national collaborative of funders committed to improving the quality of and access to home-based child care, has seeded a fund with $150,000 to make direct payments of $800 to $1,500 to home-based educators who were operating or offering care as of mid-September. Eligible caregivers include:

• Licensed family child care homes.
• Licensed centers in residence.
• Family, friend and neighbor caregivers.
• Grandparents who provide regular child care.

Providers and caregivers can access support via an invitation and application link from a partnering child care network, including Smart Start of Transylvania County, El Telar, and the Family Childcare and Center Enrichment Foundation (which is is also conducting a needs assessment for home-based providers in Western North Carolina). For more information about the Home Grown fund, email: EmergencyFund@homegrownchildcare.org.

Save the Children Funding, Training on Child Care Recovery

Save the Children, a global humanitarian aid nonprofit, has specialized in early childhood disaster recovery since Hurricane Katrina. The organization is raising funds and providing support to families, child care providers and local early childhood organizations in the region.

“Our North Star is really to mitigate that learning loss,” said Militza Mezquita, senior adviser for education in emergencies at the organization. “Kids from Hurricane Katrina; they did a longitudinal study, and they just never recovered educationally.”

The nonprofit has disbursed $25,000 to Project Camp for emergency child care, $20,000 to Child Life Disaster Relief for psychosocial programming in shelters and $15,000 to Horizons at Carolina Day School.

Mezquita said the organization is assessing hundreds of programs across the region with varying needs. The organization provides a train-the-trainer program to early childhood leaders like licensing consultants to help child care programs through the recovery process, including how to determine relief funding eligibility and access funds.

Their priority is for-profit centers and home-based providers that are ineligible for FEMA assistance and often don’t have consistent funding streams.

“Ten to 15 percent of child care providers after a disaster will close forever, and then you’re talking about kids that don’t have seats, kids that are now without quality care, and it just creates a downward spiral, economically and educationally for these kids,” Mezquita said. “Our for-profit child care centers are the most vulnerable in a disaster because they don’t have as many resources as one would think, and so we really work with them to understand where to go.”

In addition, the organization provides trainings that support providers and early childhood leaders in psychosocial recovery, and how best to support the children they serve in the months and years ahead.

“What we do know is that we’re going to be there for the long term,” Mezquita said.

Veteran multimedia producer and professor Lynn Rogoff has long experimented with ways to bring history alive for young people. So as she saw the rise of AI tools, she was quick to try them.

In her latest film, “Bird Woman: Sacagawea,” viewers not only watch the story of Sacagawea — the young woman from the Soshone tribe who helped guide the Lewis and Clark Expedition back in 1804 — they can chat with her and ask questions about her life.

At least, they can chat with an animated version of Sacagawea, as well as a series of other historical figures depicted. The film, which began as an audio documentary, is also animated with AI-generated characters.

The animation style is meant to look like something that might be in the latest consumer video game. “We wanted to go where the kids are, where they are on the computers with their games or on their PlayStations,” Rogoff told EdSurge.

Rogoff argues that just like in a video game, viewers will be more engaged when they are given the chance to interact with the animated versions themselves rather than just sit back and watch. “That's why gaming became such a big genre, is because you're in it. It's an interactive experience,” she adds.

But the film and chatbots also raise questions about whether AI chatbots are ready for the classroom, or whether they risk perpetuating stereotypes or stating incorrect facts due to the tendency for the technology to “hallucinate.”

And some educators worry that as more companies offer chatbot stand-ins for historical figures, students will spend less time diving into the raw materials of history themselves to draw their own conclusions.

“I want to see people looking at primary resources. I don't want to see it going through a filter,” says Jared Ten Brink, a doctoral student in education at the University of Michigan and a member of the Nottawaseppi Huron Band of the Potawatomi. “If this is for a high school audience, I definitely want them reading journals and looking at primary resources more, and not engaging through the filter of a chatbot.”

For Rogoff, though, the goal is to inspire young people to get interested enough in the subject matter to want to engage with primary materials.

“The Lewis and Clark journals are not easy reading,” she says, noting that the language can feel stilted or out of context to today’s readers. “If you can capture a student’s imagination, and for them to be interested in discovering the stories of American history or any other history, then I think you have a lifelong learner.”

Hear more from both Rogoff and Ten Brink on the pros and cons of chatbots in teaching on this week’s EdSurge Podcast.

Listen to the episode on Spotify, Apple Podcasts or on the player below.

Helping educators build and maintain healthy literacy ecosystems to support transfer of knowledge at scale and improve student outcomes.

GUEST COLUMN | by Ethan Scherer

What does science and social studies have to do with moving the needle on nationwide reading outcomes? 

• Only thirty-five percent of 4^th grade students were proficient readers before the pandemic, and this has declined. 
• Research shows that high-quality science and social studies units can help build skilled readers.

The good news is that your ELA block doesn’t have to work alone to achieve your academic goals.

Instead, educators can steadily and systematically build connections over time to help students transfer explicitly taught knowledge to new, untaught topics —in the classroom and beyond.

‘…educators can steadily and systematically build connections over time to help students transfer explicitly taught knowledge to new, untaught topics —in the classroom and beyond.’

Developed out of READS LAB at Harvard University, Model of Reading Engagement (MORE) is an elementary science and social studies program that improves academic outcomes – including literacy and math. 

How does MORE do it? Schemas. What are schemas? They are knowledge frameworks that help students organize and connect information. 

READS Lab found that their schema-building program caused lasting improvements in elementary-grade students’ ability to read for understanding in science, social studies, and English language arts.

How did they get such powerful results?

It wasn’t just due to standards-aligned lessons. MORE’s unique focus on schemas and returning to topics and concepts year-after-year with increasing complexity, encouraged students to “hang” new vocabulary and topics onto existing knowledge to make connections and bigger patterns visible. For example, in economics, students “think like a buyer” in first grade and think about market systems as a whole by third grade. 

Through an innovative, digital portal that can be incorporated into a classroom Learning Management System, MORE equips teachers with three evidence-based tools:

• Lessons
• Digital activities
• Formative assessments of transfer

Teachers use these three tools flexibly to get their students reading, writing, and discussing complex science and social studies topics.

READS LAB

Thanks to the funding from the Chan Zuckerberg Initiative (CZI), the team behind MORE was able to conduct a randomized controlled trial – a rigorous study using the highest levels of evidence –  to follow students who received MORE over time, as well as after the program completed. They found that:

• The difference in reading for long-term MORE students was equal to more than two months’ worth of additional literacy learning after embedding MORE within the science and social studies blocks for only 6 weeks per year.
• MORE also improved state mathematics scores.
• The results of MORE persisted two years later without additional lessons.

But teaching schemas doesn’t start and end in the classroom.

The MORE team spent years distilling research into core principles and practices that build schemas throughout the school day. The next phase is all about making these principles and practices available to a broader audience. MORE has developed a unique model to successfully scale up and transfer these significant results by:

• Building a low-cost, high-impact teacher training model that is being used by more than 1,800 teachers.
• Developing a robust technological infrastructure that lets teachers, administrators and district leaders cohere around a common goal and leverages resources, real-time data, and tools to adapt the program to their context.
• Empowering local educators to adapt the core concepts of MORE to meet specific needs of their students and fit flexibly into their school day.
• Increasing the number of students served by more than tenfold in the last three years.

Based upon this strong foundation, MORE won a highly selective federal Education Innovation and Research (EIR) grant to continue to scale its impact to help kids learn to become skilled readers.  The combined support of CZI and the EIR grant expands the reach and access to MORE, and provides an additional runway to allow for long-term sustainability and growth of the program.The grant and CZI’s continued support will provide funding through the end of 2029, providing time to develop MORE’s self-sustaining model.

Here’s the bottom line: MORE’s core principles and practices – their emphasis on schemas and transfer – can be applied to any subject in any classroom. So, instead of skimping on science and social studies, try a schematic approach to improve academic outcomes. If you are a district with over 20,000 students and want to hear more, let the MORE team know via the MORE website sign-up page. Sign up for our newsletter to stay informed about our offerings as we continue to scale.

—

Ethan Scherer is the Director of READS Lab at Harvard University. READS Lab helps educators build and maintain healthy literacy ecosystems to support transfer of knowledge at scale and improve student outcomes and created the Model of Reading Engagement (MORE). Connect with Ethan on Linkedin.

The post The Untapped Potential of Schema Awareness: Connecting and Organizing Knowledge  appeared first on EdTech Digest.

This cool tool is perhaps the only comprehensive, career-first platform, shifting from the traditional ”college-for-all” model by offering diverse career pathways aligned with the 21st-century job market.

Contrary to tools focusing solely on career selection, MajorClarity by Paper guides students to make informed and thoughtful academic decisions throughout their educational journey, steering clear of common indecision pitfalls. Students are directed to courses aligning with their career interests, providing opportunities for deeper experiences like micro-credentials and work-based learning. The platform’s active learning approach engages students in a dynamic cycle of feedback, from immediate corrections in career simulations to color-coded course plans aligned with their chosen career pathway.

Emphasizing modern skill development, MajorClarity offers micro-credentials co-authored with industry partners, actively updated career pathways, and support for soft skills through journal reflections and practical tools like Resume Builder. Active learning and visual content significantly boost student retention, leveraged through Q-and-A videos, proprietary simulations, and test-drives, increasing the likelihood of students selecting a career-aligned plan by 189%.

The platform offers a comprehensive suite of pre-built and customizable reporting for administrators at district and school levels. Reports cover all data elements, including work-based learning participation, micro-credential completion, progress on checklists, state-mandated Academic and Career Plans (ACPs), and more.

To balance student ownership over 4-year Academic Plans with logistical needs, MajorClarity’s Customer Success team collaborates with partners, building custom pathways, training educators, and providing pre-built lesson plans.

Addressing software underutilization, MajorClarity prioritizes student activation, achieving an industry-high 70% activation among top-performing districts, compared to the 10-20% industry average.

For these reasons and more, MajorClarity earned a Cool Tool Award (finalist) for “Best Career Planning Solution” as part of The EdTech Awards 2024 from EdTech Digest. Learn more. 

The post MajorClarity by Paper appeared first on EdTech Digest.

Dat toont nieuw onderzoek van de Britse Open University, gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Higher Education. Tot nu toe is er weinig aandacht geweest voor de relatie tussen universitair bestuur en de keuze van de onderwijstaal, schrijven de onderzoekers. Eerdere verklaringen voor de groei van Engelstalig onderwijs wezen vooral naar het Bolognaproces en de internationalisering van het hoger onderwijs. De onderzoekers zelf denken dat de neoliberale hervormingen sinds de jaren 80, waardoor universiteiten meer autonomie kregen, een verklarende factor is. 

Nederland als voorbeeld van neoliberale hervormingen 

De neoliberale hervormingen in het hoger onderwijs, die hun oorsprong vinden in het Reagan/Thatcher-tijdperk van de jaren ’80, worden in het onderzoek beschouwd als een cruciale factor in de opkomst van Engels als onderwijstaal. Deze hervormingen waren gebaseerd op wantrouwen jegens staatscontrole en de overtuiging dat publieke instellingen inefficiënt zijn. Dit leidde tot een nieuwe bestuursaanpak, ‘sturen op afstand’, waarbij universiteiten meer autonomie kregen, maar wel onderworpen werden aan nieuwe verantwoordingsmechanismen. 

Het Nederlands hoger onderwijs vormt een belangrijk voorbeeld van deze neoliberale hervorming, schrijven de Britse auteurs. Nederland loopt sinds de jaren tachtig voorop in Engelstalig onderwijs: momenteel is 29 procent van de bacheloropleidingen en 75 procent van de masteropleidingen volledig Engelstalig. 

Economische en ideologische drijfveren 

De neoliberale transformatie van het hoger onderwijs werd volgens de onderzoekers gedreven door zowel economische als ideologische motieven. Door de massificatie van het hoger onderwijs en het groeiende aantal studenten waren kosteneffectieve financieringsmodellen noodzakelijk. De hervormingen moesten universiteiten dynamischer, competitiever en proactiever maken. In deze nieuwe, internationale concurrentiestrijd werd Engels als gemeenschappelijke taal steeds belangrijker. 

Om de samenhang tussen de autonomie van universiteiten en hun Engelstalige onderwijsaanbod te meten, analyseerden de onderzoekers gegevens van 1815 hoger-onderwijsinstellingen in 26 Europese onderwijssystemen. Ze maakten gebruik van de University Autonomy Scorecards, een instrument dat de mate van autonomie van universiteiten meet op vier gebieden: academisch, financieel, personeel en organisatie. Deze gegevens werden gecombineerd met informatie over Engelstalige studieprogramma’s uit het European Tertiary Education Register en Study Portals. 

Sleutelrol voor personele en academische autonomie 

Als de algemene autonomiescore van een publieke hoger-onderwijsinstelling met één punt stijgt op een honderdpuntsschaal, verhoogt dat de kans op het aanbieden van Engelstalig onderwijs met 9,5 procent. Bij een toename van tien punten stijgt deze kans zelfs met 63 procent. Vooral academische, personele en organisatorische autonomie blijken belangrijke voorspellers voor Engelstalig onderwijs. Een significant verband tussen de financiële autonomie van een instelling en het Engelstalige onderwijsaanbod werd niet gevonden. 

In het geval van personele autonomie hebben universiteiten de vrijheid om personeel te werven, salarissen vast te stellen en beslissingen te nemen over promoties en ontslag van academisch en ondersteunend personeel. Deze autonomie is volgens de onderzoekers essentieel voor het aanbieden van Engelstalig onderwijs, omdat het universiteiten de mogelijkheid geeft om internationaal talent aan te trekken dat in het Engels kan lesgeven. 

Zonder autonomie geen concurrentie

Ook academische autonomie is een sterke voorspeller voor Engelstalig onderwijs. Deze vorm van autonomie stelt universiteiten in staat zelf te bepalen hoeveel studenten ze aannemen, wie ze selecteren en welke opleidingen ze aanbieden. Zonder voldoende van deze autonomie kunnen publieke universiteiten niet effectief concurreren op de internationale onderwijsmarkt, zeggen de onderzoekers erbij. 

Meer vrijheid in het werven van studenten geeft universiteiten daarenboven de kans om Engelstalige programma’s gebruiken voor het aantrekken van een bredere en diverse studentenpopulatie. Zonder deze autonomie zouden universiteiten beperkt zijn in hun mogelijkheden om internationaal te groeien, en zou de noodzaak voor Engelstalige programma’s minder groot zijn. 

Bestuurlijke autonomie in actie: casestudies 

Het aandeel Engelstalige opleidingen van een instelling wordt eveneens positief beïnvloedt door de bestuurlijke autonomie van ee instelling, tonen de onderzoeksresultaten. Een voorbeeld is de polytechnische universiteit in Milaan, die Engelstalig onderwijs wilde aanbieden, maar na weerstand van medewerkers door de rechter werd verteld dat het gebruik van uitsluitend Engels ongrondwettelijk werd geacht. Volgens de onderzoekers laat dit zien dat de mate van bestuurlijke autonomie bepaalt in hoeverre een universiteit Engelstalig onderwijs kan invoeren. 

Ook een Nederlandse casus, namelijk die van de Universiteit Maastricht, illustreert volgens de Britse auteurs het verband tussen autonomie en Engelstalig onderwijs. Na een hervorming in 1985, die universiteiten meer autonomie gaf, voerde de Universiteit Maastricht binnen enkele jaren Engelstalige masteropleidingen in. De verhoogde autonomie en nieuwe verantwoordingsmechanismen motiveerden het universiteitsbestuur om deze stap te zetten, aldus de onderzoekers. 

Implicaties en aanbevelingen 

De bevindingen van het onderzoek suggereren dat de neoliberalisering van het hoger onderwijs de weg vrij heeft gemaakt voor Engelstalig onderwijs. De onderzoekers stellen dat het inperken van Engelstalig onderwijs, zoals het wetsvoorstel van minister Bruins in Nederland beoog, mogelijk ook de institutionele autonomie moet treffen. Ze verwijzen hierbij naar een reactie van de woordvoerder van Universiteiten van Nederland, die stelde dat deze wet dit inderdaad doet. 

De onderzoekers benadrukken dat institutionele autonomie niet de enige verklaring is van het aantal Engelstalige opleidingen dat hoger-onderwijsinstellingen aanbieden. Het verband tussen institutionele autonomie en Engelstalig onderwijs wordt ook ondersteund door andere factoren, zoals de massificatie van het hoger onderwijs, een mobielere wereldbevolking en Engels als lingua franca. Deze bevindingen bieden een bredere context voor onderzoek naar hoger onderwijs en Engelstalig onderwijs binnen Europa. 

Aanbevelingen voor toekomstig taalbeleid 

De onderzoekers bepleiten meer aandacht voor taal in het hoger-onderwijsbeleid, en moedigen beleidsmakers aan om data te verzamelen over onderwijstaal, omdat dit momenteel een blinde vlek is in belangrijke onderwijsdatabases. Ze benadrukken ook het belang van interdisciplinair onderzoek naar de relatie tussen universiteitsbestuur en taalkeuze. 

The post ‘Hoe groter autonomie instellingen, hoe vaker Engelstalige opleidingen, laat Nederland zien’  first appeared on ScienceGuide.

Het bericht ‘Hoe groter autonomie instellingen, hoe vaker Engelstalige opleidingen, laat Nederland zien’  verscheen eerst op ScienceGuide.

Kunstmatige intelligentie zoals ChatGPT kan studenten helpen bij het reguleren van hun eigen leren, luidde de boodschap tijdens een webinar van SURF over AI en zelfregulerend leren. 

Een zelfregulerende lerende is op meerdere manieren betrokken bij het leren zelf, bijvoorbeeld door het stellen van leerdoelen, reflecteren en het creëren van een gunstige leeromgeving, schetste expert Derk Bransen de theoretische basis. Hij deed onderzoek naar het reguleren van leren bij de Geneeskundeopleiding van de Universiteit Maastricht.  

Studenten hoeven het niet alleen te doen 

“Zelfregulerend leren bestaat uit een complexe samenhang tussen de componenten metacognitie, motivatie en gedrag – concepten die op zichzelf ook al ingewikkeld zijn. Hoe goed iemand de afstemming daartussen kan zoeken, bepaalt in grote mate hoe effectief diens leren wordt gereguleerd.”  

Dat is niet eenvoudig, maar studenten hoeven het gelukkig niet allemaal zelf te doen, was het goede nieuws. “Er is ook co-regulatie, het sámen reguleren van leren.” Als voorbeeld gaf Bransen een geneeskundestudent die leert hechten terwijl een chirurg een oogje in het zeil houdt en af en toe vragen stelt die de strategie, vaardigheden en reflectie betreffen. De chirurg in kwestie heeft dan een belangrijke rol in de regulatie van het leren van de student. “Daarmee trekken we zelfregulerend leren uit het individualistische coconnetje en plaatsen we het daar waar het volgens mij thuishoort: in een complex netwerk van interacties.” 

ChatGPT als co-regulator van leren 

Dat netwerk beperkt zich niet tot mensen, betoogde Bransen. Ook allerlei technologische artefacten en systemen, bijvoorbeeld AI, kunnen helpen bij het reguleren van leren. ChatGPT kan bijvoorbeeld worden gebruikt voor het generen van een quiz om voorkennis te toetsen. Daarnaast toonde hij een filmpje van een vader die ChatGPT vraagt zijn zoon te begeleiden als die leert hoe de zijdes van een driehoek heten. De zoon moet het zelf leren begrijpen, maar mag in de juiste richting worden gestuurd, luiden de kaders. “De man zet ChatGPT zo heel duidelijk neer als een co-regulator van het leren van zijn zoon, en schetst duidelijk binnen welke kaders dat moet gebeuren”, liet Bransen zien.  

Doordat ChatGPT bevestigt dat een bepaald antwoord goed is, krijgt de zoon direct terugkoppeling over de voortgang van de taak, en na een fout antwoord stelt ChapGPT een aantal vragen waarmee de zoon tot het goede antwoord kan komen. “Oftewel, ChatGPT reguleert de strategische planning en het monitoren van het leren van de zoon.” 

Elke docent kan ChatGPT op zo’n manier inzetten als een persoonlijke co-regulator voor studenten. “Experimenteer er wel eerst zelf mee, en bedenk dat de output van ChatGPT waardevoller wordt naarmate jouw input beter en bruikbaarder is”, benadrukt Bransen. “AI-systemen gaan niet de heilige graal vormen, en al helemaal niet als je niet weet hoe je zo’n systeem moet neerzetten als co-regulator. Besteedt daarom aandacht aan het doel waarmee je het wilt gebruiken, kijk eerst wat het jou oplevert, en ga vervolgens samen met een student aan de slag.” 

Nu geven we door ChatGPT gratis diploma’s weg 

Aan de slag gaan met studenten, dat is precies wat Erdinç Saçan, docent ICT bij Fontys Hogescholen, deed. Hij begon zijn bijdrage met het tonen van een filmpje waarop een kersverse alumnus ChatGPT bedankt voor de hulp bij al zijn opdrachten en zijn scriptie. “Dit is geen grap”, benadrukte Saçan. “In het hoger onderwijs geven we op dit moment – en ik chargeer een beetje – diploma’s gratis weg, terwijl we weten dat studenten hebben gebruikgemaakt van AI.”  

Het hoger onderwijs moet wegblijven van een toekomst waarin studenten iets inleveren met behulp van AI en docenten dat nakijken met behulp van AI, vindt Saçan. Hij gelooft niet dat er een heilige graal is, maar bepleit wel om het proces veel meer aandacht te geven dan het eindproduct. “Als we weten dat studenten met behulp van AI in vijf uur een scriptie kunnen schrijven, is het handiger om te focussen op het proces dan op het eindproduct.”  

Studenten kunnen het ook in 24 uur 

Dat kan echter alleen als docenten tijd hebben om hierover te spreken met hun studenten, betoogde Saçan – en laat het nu meestal precies aan tijd ontbreken in het hoger onderwijs. Samen met Fontys-onderzoeker Rens van der Vorst organiseerde Saçan daarom een hackathon voor ICT-studenten van Fontys. “We wilden het kennisniveau van studenten omtrent generatieve AI meten, maar ook aanleren hoe ze kritisch moeten omgaan met AI, en hoe ze met behulp van AI heel snel tot een product kunt komen.”  

ICT-studenten van Fontys leveren namelijk elke drie weken iets op, krijgen terugkoppeling, en gaan daarmee verder, schetste Saçan. “Tijdens de hackathon bleek echter dat ze dat ook in 24 tot 30 uur een werkend prototype kunnen maken. Studenten maakten bijvoorbeeld een droommachine, een rapper met een eigen album, een YouTube-kanaal, een sarcastische butler en een complete webshop waar je daadwerkelijk producten kon kopen.” 

Studenten kunnen dus ook in 24 uur een prototype maken, leerden de ICT-docenten. “Nu maken we het moeilijker, hebben we gezegd: nu verwachten we dat ze binnen een of twee weken een prototype opleveren, en dat nog verder kunnen testen met experts en belanghebbenden. We leren hun daarnaast bedenken om AI niet altijd te gebruiken voor ieder probleem; blijf ook je hoofd gebruiken.” 

Tijd, tijd en nog eens tijd 

Om AI goed te kunnen gebruiken, moeten docenten eerst zelf digitaal geletterd zijn, benadrukte Saçan. Daarnaast moeten studenten hierin worden opgeleid. “Dat betekent wel dat ze soms reguliere vakken zullen missen, of dat in die vakken aandacht moet zijn voor het gebruik van AI. Ik blijf het zeggen: wat hiervoor nodig is, is tijd, tijd en nog eens tijd.” 

The post “ChatGPT kan studenten helpen bij zelfregulerend leren” first appeared on ScienceGuide.

Het bericht “ChatGPT kan studenten helpen bij zelfregulerend leren” verscheen eerst op ScienceGuide.

Artificial intelligence has entered our classrooms — sometimes invited and other times not — leaving educators to ask essential questions about its implementation and impact. Teachers are exploring how AI can be used to redefine learning experiences, strengthen student-teacher relationships and support students as ethical AI users and creators.

Recently, I spoke with several teachers regarding their primary questions and reflections on using AI in teaching and learning. Their thought-provoking responses challenge us to consider not only what AI can do but what it means for meaningful and equitable learning environments. Keeping in mind these reflections, we can better understand how we move forward toward meaningful AI integration in education.

Walberto Flores: How might we redefine teaching and learning?

The real question is not just about what tasks AI can help us do faster or more easily, but rather, what educators should be doing — and how AI can assist us in achieving those goals.

Using AI is not about repeating what we already do but about challenging ourselves to do what we should. It’s not about doing things faster but about doing the essentials and doing them well. The innovation AI offers isn’t found in the technology itself but in how much better it can help us become as educators.

We should be asking how AI can help us provide more meaningful time for our students, foster authentic relationships and serve as role models for them to become better people.

Ann David: What about teacher and student relationships?

Whatever the next/newest technology, from paper to AI, the relationship between students and teachers has always been central to learning. As AI begins to take on more tasks, like lesson plans, worksheets and emails to parents, this is an opportunity to refocus on what AI can’t replicate: the rapport between a teacher and student that is essential for learning.

New technologies often pull teachers, administrators and schools away from that focus. I piloted a smart board in the early 2000s. Did it do more than my chalkboard? Yes, but I still needed to know my students. Relationships are often the solution to real challenges. If AI can make more space for teacher-student relationships in the learning process, that’s an unquestionable good.

Hue-An Wren: How can we use AI to create student-centered practices?

This technology gives us the opportunity to shift away from outdated teaching practices that no longer serve today’s students and better prepare them for the future. Student-centered learning allows us to guide all learners at the pace they need and want, and AI can help us overcome existing hurdles so that we can move toward a more personalized learning experience.

AI tools have already proven useful for improving teacher productivity and fostering student creativity. We need to encourage more conversations about these benefits in ways that are not intimidating. ISTE’s infographic on using AI in the classroom can be a handy resource to facilitate discussion among educators.

Pattie Morales: How can we empower students to use AI ethically within and beyond the classroom?

To ensure that students are empowered not only to ethically use AI but also to understand how it’s made, we have to start with a focus on creating a progression of skills from Kindergarten to 12th grade that covers understanding and exploring machine learning and key concepts around student AI use, such as ethics and data privacy. This progression should also include real-world scenarios and design thinking projects where students build AI tools using code.

Hannah Davis Ketteman: As we dive head-first into a future where generative AI answers our questions, our students — though tech-savvy — often overlook what happens behind the scenes, such as where their data goes and who owns it. While AI is useful, it’s important to remember that these interactions are driven by data and lack empathy, compassion and human understanding. As information increasingly becomes currency, we must stay mindful of our humanity, knowing that our values and connections truly make us whole.

Schools need to create intentional, acceptable use policies and explicitly teach students about data privacy, digital citizenship, technology biases and the power of critical thinking. If we can address these questions, I think we are really doing our jobs: engaging students in real-world experiences while guiding them through difficult issues.

Betzabe Orenos: How can students make the case for AI use in the classroom?

It’s a valid question that even my high school students ask. They observe teachers using AI for lesson planning, providing feedback and generating project ideas. This raises a question of fairness: If teachers rely on AI, why can’t students? It prompts educators to personalize AI-generated content and foster an open dialogue on AI use. It’s exciting to see students eager to engage in these conversations. They want to advocate for AI in the classroom but also understand how to use it ethically, responsibly and productively.

Mentoring both teachers and students in ethical and responsible AI use is key. Teachers need to model best practices and allow students to explore AI’s potential and ethical implications. Without this space, AI might continue to be seen as just a cheating tool rather than an opportunity for students to learn and innovate under guidance.

Empowering the Next Generation With Responsible AI Practices

As teachers and students explore the world of AI together, how we handle this technology in classrooms today will have a lasting impact on society. By encouraging ethical use, responsible choices and a focus on relationships, we’re preparing students to interact thoughtfully with AI, both now and in the future.

Resources Recommended by the Interviewees:

• The ISTE-GM hands-on AI guides
• ISTE’s infographic on using AI in the classroom
• ISTE Artificial Intelligence Explorations for Educators
• Machine Learning for Kids
• Google’s Teachable Machine

Teachers play a key role in showing how AI can be used in learning while still keeping fairness, empathy and ethics at the center. As students start advocating for AI in their education, they’re also learning to think about its broader impact. Through these classroom experiences, we can make sure AI is used for good — helping not just individuals but entire communities.

The discussions we’re having with students today will empower them to create a future where AI improves learning, encourages creativity and supports responsible digital habits. By embracing AI in thoughtful ways, both teachers and students are laying the foundation for a more equitable and compassionate technological world.

Het Nederlandse hoger onderwijs wordt in toenemende mate geconfronteerd met vormen van activisme, wat soms resulteert in de bezettingen van onderwijsgebouwen. De toename van activisme wordt vooral gedreven door geopolitieke spanningen en maatschappelijke ontwikkelingen die steeds meer hun hebben vinden binnen de muren van onderwijsinstellingen, staat in het recente Risico- en Dreigingsbeeld Hoger Onderwijs 2024. Het rapport is opgesteld op basis van bureauonderzoek en dialoogtafels met betrokkenen. 

Niet alleen Gaza zorgt voor spanningen in hoger onderwijs

De spanningen rond het geweld in Gaza hebben geleid tot heftige discussies op universiteiten, wat tot gevoelens van onveiligheid onder Joodse studenten leidde, aldus de auteurs. Ook andere thema’s, bijvoorbeeld de banden tussen universiteiten en fossiele bedrijven, leiden tot activistische uitingen, zoals de bezetting van een gebouw van de Universiteit van Amsterdam (UvA) door studenten. 

Deze ontwikkelingen stellen bestuurders voor complexe dilemma’s, zien de auteurs van het rapport. Ze moeten balanceren tussen enerzijds het faciliteren van open debat en anderzijds het waarborgen van veiligheid. Bovendien blijft activisme niet beperkt tot fysieke manifestaties, maar strekt het zich ook uit naar digitale veiligheidsdomeinen. 

Buitenlandse actoren versterken polarisatie 

Voor de toekomst verwachten de auteurs een verdere intensivering van activistische acties. Specifiek wordt gewaarschuwd voor mogelijke escalaties via digitale middelen, ook wel bekend als hacktivisme. Er bestaat een reëel risico dat acties zich als een olievlek verspreiden naar andere instellingen. Een extra zorgpunt is de mogelijke inmenging van buitenlandse actoren die bestaande polarisatie versterken. Vanuit welke hoek die inmenging dan zou komen, wordt niet gezegd. 

Om deze uitdagingen het hoofd te bieden, wordt hoger-onderwijsinstellingen geadviseerd om te investeren in beschermende maatregelen zoals het versterken van cyberweerbaarheid, het vergroten van veiligheidsbewustzijn onder personeel en studenten, en het implementeren van fysieke veiligheidsmaatregelen. Essentieel hierbij is een balans vinden tussen veiligheid en academische vrijheid, benadrukken de auteurs. 

Uit het Risico- en Dreigingsbeeld Hoger Onderwijs 2024 blijkt daarnaast dat de academische vrijheid in Nederland onder toenemende druk staat. Hoewel Nederland wereldwijd redelijk scoort op academische vrijheid, ligt het niveau onder het EU-gemiddelde. Zorgwekkend is dat de situatie in 2023 verder is verslechterd, waarbij Nederland nu tot de laagst scorende EU-landen op de Academic Freedom Index behoort, staat in het rapport. 

Politici spreken van linkse hobby’s in hoger onderwijs

De bedreiging van academische vrijheid komt vanuit verschillende hoeken. Vanuit de overheid en politiek is er sprake van toenemende bemoeienis via financiering en wet- en regelgeving. Daarnaast bestempelen politici specifiek onderzoek soms als ‘activistisch’ of als ‘linkse hobby’. Ook worden politieke argumenten gebruikt om bepaalde onderzoeksgebieden, zoals genderstudies, als ‘niet-wetenschappelijk’ te betitelen en daarmee financiering te ontzeggen. 

Binnen hoger-onderwijsinstellingen zelf spelen ook problematische ontwikkelingen. Bestuurders beperken soms de academische vrijheid omwille van strategische prioriteiten, en maatregelen ten bate van kennisveiligheid kunnen op gespannen voet staan met academische vrijheid, schrijven de auteurs. Lezingen en bijeenkomsten over controversiële thema’s worden soms verboden, en er worden politiek gemotiveerde personeelsbeslissingen genomen. Ook wetenschappers, docenten en studenten zelf proberen in sommige gevallen discussies, onderzoek en onderwijs over specifieke thema’s te verhinderen. 

Minder ruimte voor vrij onderzoek 

Vanuit de maatschappij neemt de druk eveneens toe. Zo worden bestuurders aangespoord om kritische geluiden binnen de kennisinstelling te dempen, en is financiering vanuit de private sector vaak thematisch gericht, wat leidt tot minder ruimte voor vrij en nieuwsgierigheidsgedreven onderzoek. 

De inperking van academische vrijheid heeft potentieel verstrekkende gevolgen, waarschuwen de auteurs. Het kan leiden tot een verminderde kwaliteit van onderwijs en onderzoek, wat op termijn de concurrentiepositie van Nederlandse hoger-onderwijsinstellingen kan schaden. Het rapport signaleert bovendien dat er in Nederland geen duidelijke voorwaarden bestaan voor de uitoefening van academische vrijheid. 

Studenten vervangen Zuid-Amerikaanse drugskoks 

Het rapport waarschuwt tevens voor een toenemende criminele dreiging in het hoger onderwijs. Zo worden scheikundestudenten actief benaderd om in synthetische drugslaboratoria te werken. Studenten krijgen soms zelfs financiële steun van criminele organisaties, die hen later dwingen om deel te nemen aan illegale activiteiten. Een zorgwekkende nieuwe trend is dat criminelen zich inschrijven als student, om zo gemakkelijker contact te leggen met medestudenten. 

Deze ontwikkelingen lijken zich in de toekomst verder door te zetten. Er is bijvoorbeeld een duidelijke toename van drugshandel onder studenten waargenomen. Deze stijging wordt mogelijk verklaard door verschillende factoren zoals het toegenomen drugsgebruik onder studenten, de verschuiving van drugshandel van de horeca naar onderwijsinstellingen tijdens de coronaperiode, en het verminderde aantal Zuid- en Midden-Amerikaanse drugskoks dat naar Nederland komt. 

Ook witteboordencriminaliteit is een groeiend probleem, stellen de auteurs. Dit betreft niet alleen wetenschappelijke stafleden die betrokken raken bij schimmige praktijken, bijvoorbeeld als fiscale wetenschappers en belastingadvieskantoren samenwerken om belasting te ontwijken. Ook studenten kunnen hierbij betrokken raken, vaak tijdens stages, waarbij ze onschuldig ogende ondersteuning op juridisch-economisch vlak bieden aan dubieuze bedrijven of organisaties. 

The post Veiligheidsexperts zien toename van activisme als bedreiging voor hoger onderwijs  first appeared on ScienceGuide.

Het bericht Veiligheidsexperts zien toename van activisme als bedreiging voor hoger onderwijs  verscheen eerst op ScienceGuide.

An expert provides guidance as a familiar assessment takes a turn. 

GUEST COLUMN | by Anne Huntington Sharma

The introduction of the digital SAT marks a significant shift in the landscape of academic assessments. As students embark on this new journey of digital testing, they face both challenges and opportunities unique to this format. At the forefront of this transition should be comprehensive support and tailored strategies to navigate these changes successfully. Personalized tutoring, targeted preparation programs, and a deep understanding of the digital SAT format equips students with the skills and confidence needed to excel in the digital era of standardized testing.

‘The introduction of the digital SAT marks a significant shift in the landscape of academic assessments.’

Understanding the Digital SAT

Format: The digital SAT mirrors the content and structure of the traditional SAT but is administered on a computer. This means that students will answer questions, write essays, and navigate through the exam using a digital interface.

Tools and Features: Test-takers have access to various tools such as highlighting, flagging questions for review, and a digital calculator. Familiarizing yourself with these features beforehand can streamline your testing experience.

Adaptability: Unlike the paper SAT, the digital version is adaptive, meaning the difficulty of questions may adjust based on your responses. This highlights the importance of pacing and accuracy throughout the exam.

Best Practices for Success

Practice with digital Tools: Before test day, spend time familiarizing yourself with the digital tools available during the exam. Resources that offer practice tests in a digital format can help you simulate the testing environment effectively.

Time Management: Develop a pacing strategy to ensure you allocate sufficient time to each section. With the digital format, it’s crucial to manage your time effectively, especially considering the adaptive nature of the exam.

Practice Typing Skills: Since the digital SAT includes a written essay, proficiency in typing can be advantageous. Practice typing essays within the allotted time to improve your speed and accuracy.

Review and Reflect: After completing practice tests or sections, take time to review your performance. Identify areas of strength and weakness to guide your study efforts effectively.

Simulate Test Conditions: To optimize your preparation, simulate test conditions by practicing with a computer, adhering to time limits, and eliminating distractions. This ensures you stay focused and create a conducive environment for concentration during practice sessions and on test day.

Seek Support: Don’t hesitate to reach out to teachers, tutors, or other trusted resources if you encounter challenges or have questions about the digital format. Seeking support from experienced professionals can help clarify any uncertainties and bolster your confidence as you prepare for the digital SAT.

From Here On Out

The digital SAT is the new normal and students must adapt their preparation strategies to succeed with the new format. It would be wise to find a trusted resource in this transition, offering tailored support and expertise to navigate the nuances of the digital platform effectively. Remember, thorough preparation, strategic planning, and a positive mindset are key ingredients for achieving your desired score. 

Embrace the transition to the digital SAT, and seize the opportunity to showcase your skills and knowledge on test day. With the right support, you’re well-equipped to conquer the challenges and excel in the digital era of standardized testing. As the ACT moves online in 2025, it would be wise to be equally prepared our students by getting help to successfully navigate this additional shift in standardized testing.

—

Anne Huntington Sharma is President at Huntington Learning Center, a leading K-12 tutoring and test prep provider offering customized programs in-person, online, and a combination of the two. Their certified teachers provide individualized instruction in phonics, reading, writing, study skills, elementary and middle school math, Algebra through Calculus, Chemistry, and other sciences. Huntington preps for the SAT and ACT, as well as state and standardized exams. Huntington is accredited by Middle States Association of Colleges and Schools. Connect with Anne on LinkedIn. 

The post Navigating the Digital SAT: Implications and Strategies for Success appeared first on EdTech Digest.

Today’s teens aren’t informed or confident enough about what they want to do after graduation – research shows that more than 65 percent feel they would have benefited from more career exploration during middle and high school. Moreover, 87% of middle schoolers were interested in ways to match their specific skills and passions with potential careers. This can’t possibly happen in the classroom alone, so why not meet them where they are—on their phones. Working with thousands of teens, American Student Assistance (ASA) created EvolveMe™, a free digital resource that gives teens fun digital experiences to learn about education and career possibilities that match their interests, along with building skills and confidence. It prepares teens for their career journey by incentivizing them to explore, experiment, and take actions via tasks related to mentorships, virtual internships, mock job interview coaching, and coding challenges offer transferable skills development, mentorships, and real-world experiences like virtual internships opportunities. EvolveMe works because we co-created it with thousands of kids who gave us feedback and direction on everything from features and functionality, platform names, color palette, fonts, and overall design. There are nearly two million users now and more than 200 career tasks. For these reasons and more, EvolveMe earned a Cool Tool Award (finalist) for “Best Career Planning Solution” as part of the EdTech Awards 2024 from EdTech Digest. Learn more. 

The post EvolveMe appeared first on EdTech Digest.

In 2024, if you want to make a dinner reservation, you’re very likely to open an app on your phone, input a few details and then filter your results to see which restaurants have availability for your party size, date and time.

If you want to find child care, on the other hand, good luck.

In most states, you can visit a website and see a map of providers in your area, along with some basic information about them — ages served, operating hours, quality rating — but details about their enrollment availability is often either not listed or long out-of-date.

A quick search on Colorado’s state-run child care dashboard, for example, populates a number of quality-rated providers who accept infants within five miles of this author’s home address. Yet some of those providers haven’t updated their openings since June 2023, or even August 2022. The infants who were enrolled, when that availability was posted, are not even infants anymore.

That’s about as useful as perusing Google Maps to find a restaurant that, fingers crossed, may take a reservation for a party of four next Friday night at 7 p.m. It’s one thing to know that a restaurant exists; it’s another for that restaurant to be able to accommodate you when and how you need it.

This is a trend that many in early care and education have noted and admonished. Today, people can buy a car online. They can find their next house on Zillow. But they can’t search for available child care near them.

Why is it a fist fight to find child care? It shouldn’t be that hard. Technology should make this easier.

“Why is it a fist fight to find child care?” asks Amy Smigielski, early care and education manager at Resultant, a data analytics firm that recently led a major overhaul of Iowa’s child care search function. “It shouldn’t be that hard. Technology should make this easier.”

In August, after $5 million and a couple of years of behind-the-scenes development, Iowa launched Child Care Connect (C3), a free tool that offers families “near-real-time” insight into child care providers’ availability.

The goal was to create a dashboard that is about as simple and effective as Resy or OpenTable — but for families seeking child care, explains Smigielski.

Iowa’s new system is a recent and sophisticated example of what modern technology can do to improve families’ experience of finding child care. It’s far from the only one, though. Maryland, Arizona and a handful of other states have also invested in refreshes of their child care search systems, making for a smoother user experience for families.

But even better, according to those involved, is that these new systems, on the backend, give local and state officials more insight into the true supply-side challenges and realities of the early care and education sector. They’re able to drill down and determine if a certain community lacks, say, any licensed programs at all, or has a severe shortage of infant care but a surplus of toddler slots. State and business leaders hope that, with this information, they can make more targeted investments in the field.

Making Connections

Iowa’s old search system could tell families where early care and education programs were. That wasn’t the issue, says Ryan Page, director of child care for the Iowa Department of Health and Human Services. The problem was families couldn’t see availability.

“I can give you a list of 20 providers, but if 19 don’t have slots, that’s time off you as a parent,” she says, meaning that parents were having to call and check in with all 20 providers only to find that most didn’t have openings.

The idea to create a better statewide platform to aid families in finding care came out of recommendations released in fall 2021 from a task force created by Iowa Gov. Kim Reynolds, according to Page.

The platform would also benefit providers, adds Tami Foley, a policy program manager at Iowa’s HHS who has overseen the C3 project. Child care programs suffer when they have prolonged vacancies. And sometimes that’s just an information gap. There may be families seeking care and providers seeking children to fill empty slots, but they just aren’t finding each other.

“If they don’t have every seat or slot available filled,” Foley says of providers, “that really impacts their bottom line.”

Iowa HHS began working with Resultant and Iowa State University to build out a solution.

“The magic of all of this,” Smigielski of Resultant says, “was all of this information exists already. The secret was connecting everybody.”

Many early care and education providers were already using child care management systems (CCMSs) for tasks such as tracking enrollment, keeping up with daily attendance and submitting invoices. Leaders in Iowa decided to build pathways (mostly through application programming interfaces, or APIs) to two major CCMS vendors, which would in turn allow the state to receive aggregate information about how many seats are available in a given program each day. It was the state’s solution to integrating public and private systems and getting them to share information with one another, but without placing an additional burden on providers.

The data refreshes every night and is immediately reflected on the C3 website, giving families insights into which programs can accommodate them right now.

For providers who use a different CCMS or none at all, the state sends out a digital form every month asking them to update their availability. (Iowa is also working on building data bridges to more CCMS vendors, to increase provider participation, Page says.)

Paige Smothers, the owner and director of Sprouts Early Learning Academy in Carlisle, Iowa, has been filling out the vacancy form every month since May, she says. When she opens the form, it shows her her answers from last month’s check-in and asks if the information is still accurate, with responses broken down by children’s ages. If the answer is yes, she says so and submits the form. If the answer is no, it directs her to update the numbers, based on ages and full-time/part-time status.

“It probably takes me three to five minutes to do,” she says. “It’s very, very user-friendly.”

Smothers’ program, in Carlisle, is about 10 minutes outside of Des Moines by car and less than a mile off the main highway. Child Care Connect allows families to search for care along their route to work — which, for many, includes going from a suburb into the city. That function helps families look for care in a larger geographic area, without adding time to their commute.

It’s also quite helpful for programs like Sprouts.

“This opens up a lot of opportunities for us as a business,” says Smothers. “[Families] are able to see smaller communities like Carlisle where there may be more vacancy for their child. … They can literally make a two-minute pit stop, hop back on the highway and get to work.”

‘Momentum Is Growing’

Because Iowa’s Child Care Connect just launched, it’s still early to know how parents are using and benefiting from the platform.

In Maryland, however, a refreshed child care portal has been up and running for about two years.

The Maryland Family Network, a statewide nonprofit that provides resources to families during a child’s first five years, partnered with technology platform Upfront to update the state’s child care search tool, called LOCATE.

Today, LOCATE looks like a child care search function built for the modern age. As of February, Upfront has been requesting vacancy data once a month from the more than 6,000 providers who are listed on the platform. Their responses are integrated into what families see.

Kaitlyn Wilson, a mother of six living in Rosedale, Maryland, just outside of Baltimore, used LOCATE at the end of the summer to find child care for her two youngest, ages 2 and 4.

She had a few criteria in her search, so she set filters accordingly: her children’s ages, within a certain distance from her home, and accepting state child care subsidies.

The results populated, and she could see in the preview, marked by a green icon next to “Open Spots,” which programs had current availability. (Providers who have not responded to the latest monthly vacancy prompt will not show “Open Spots,” to keep data as up-to-date as possible, according to Upfront founder and CEO Dana Levin-Robinson.)

Wilson describes the platform as “super easy to use.”

She contacted a few of the programs that fit her needs, and just a few weeks ago, her children started preschool at one of the options she found through LOCATE.

“I really, really love it,” she says. “Their teachers are wonderful. The facility is great.”

Upfront has also been working with Arizona, whose new child care search will launch in November, and a state on the East Coast that is not yet named publicly, says Levin-Robinson.

Resultant, too, is working with two other states at the moment — a midwestern state and one in New England, Smigielski says.

If you think about how much easier it is to do things the way it’s always been done, versus changing and trying new things, the fact that this is happening in all these different states is awesome.

That’s on top of a number of other companies that offer similar early care and education services and are working with a handful of other states right now, says Mia Pritts, an early childhood consultant working with Opportunities Exchange, an organization that is helping to drive this work forward.

“Momentum is growing,” says Pritts. “If you think about how much easier it is to do things the way it’s always been done, versus changing and trying new things, the fact that this is happening in all these different states is awesome.”

Benefits of Better Data

The public-facing side of these efforts is all about creating a smoother experience for families seeking out child care. But the work behind the scenes, those involved say, is arguably even more important and promising.

All of the information funneling through these new backend data systems, like Upfront and Resultant, is helping state leaders better understand the gaps in their child care systems.

“One of the biggest deficits we have in addressing the child care shortage is an utter lack of information about what we need,” says Smigielski of Resultant.

Maps showing child care shortages — or the popularly termed “child care deserts” — are based on old census data, Smigielski and others explain. They are rough estimates, at best.

Pritts predicts that what states will find, from these data-driven views into their state care capacities, is that some communities dubbed “child care deserts” are far from it, and others that have been overlooked may finally get some attention.

In just the first couple of months after Upfront began collecting vacancy data from providers, Levin-Robinson says, the company identified 2,000 child care slots the state had not previously known existed.

“I jokingly call us a supply optimizer,” she says.

These systems could also, Smigielski points out, help state leaders make an argument to the federal government that they need more funding. And they could help states distribute the funds they get every year from the federal government in a more intentional way, making sure that dollars are flowing in the direction of need.

“This is a tool for lawmakers [and] communities to look and say, ‘My gosh, we need 100 infant slots in our community,’” explains Page of Iowa HHS. It can also drive decision-making in the case of an employer who is, say, looking to open a new branch in a different part of the state, she adds. Because labor participation and child care are so intertwined, it’s helpful for employers to be able to ask and answer, If I plan to hire 200 employees in this mid-sized town, will there be enough child care slots to accommodate all of them?

Sheri Penney, employer engagement director at the Iowa Women’s Foundation, says the new database is able to “get into the weeds” in a way that wasn’t possible previously. “It gives us this more accurate picture.” In the short time that the data has been available, Penney has been introducing it to community leaders, saying it’s her “first stop” now in every meeting.

Some of this supply-side work is still somewhat theoretical — these projects are in their infancy, after all — but there’s plenty of potential. And in the meantime, families and providers are already benefiting from the new front-facing experience.

In fact, says Smigielski, for families in Iowa, now finding available child care is almost as easy as making a dinner reservation.

“Als verbinder, als bruggenbouwer, ben ik vanaf mijn vroegste jaren geïnteresseerd geweest in verschillende perspectieven en meningen”, stelde de nieuwe rector zichzelf voor tijdens de Dies van de Erasmus Universiteit. “Het ligt in mijn natuur om mij in te leven in andere mensen en andere ideeën en overtuigingen.” 

Zorgen over bezuinigingen en internationalisering 

Scheut is bezorgd over de recente ontwikkelingen in het hoger onderwijs. “Hoewel investeringen in innovatie zich ruimschoots terugbetalen, kiest onze huidige regering voor drastische bezuinigingen van meer dan een miljard euro in het hoger onderwijs”, waarschuwde ze.  

Verschillende gezaghebbende rapporten hebben het belang van innovatie onderstreept, waaronder een rapport dat mede door haar collega Annelien Bredenoord werd geschreven, benadrukte Scheut. “Rapporten van het Sociaal en Cultureel Planbureau, het rapport van Mario Draghi en het recente rapport van de High-Level Group Horizon Europe van de Europese Commissie, benadrukken allemaal dat significante investeringen in innovatie cruciaal zijn om Europa competitief te houden en talent te behouden.” 

Dit schaadt Nederland 

Ook de Wet Internationalisering in Balansbaart de nieuwe rector zorgen. “We ervaren een dramatisch effect van de wet ‘Internationalisering in Balans’. Maatschappelijk en politiek heeft het idee postgevat dat internationalisering Nederland schaadt en moet worden teruggedrongen.”Deze ontwikkelingen hebben volgens haar verstrekkende gevolgen. “Ik hoef u niet uit te leggen dat deze ontwikkelingen de Nederlandse concurrentiepositie schaden en de toegankelijkheid van het hoger onderwijs verminderen.” 

Als eerstegeneratiestudent hecht ze juist veel waarde aan toegankelijk onderwijs, aldus Scheut. “Ik weet hoe belangrijk het is dat onderwijs toegankelijk blijft voor iedereen. We moeten dat ten koste van alles blijven waarborgen.” 

Besturen wij vanuit onze ivoren toren? 

De nieuwe rector riep ook op tot kritische zelfreflectie over de relatie tussen universiteit en samenleving. “Zijn wij als universiteiten voldoende in contact met de maatschappij? Zou het kunnen dat we zelf niet goed genoeg hebben geluisterd naar de oprechte zorgen van Nederlandse burgers, zorgen waarop we onvoldoende antwoord geven? Schuilt er waarheid in de kritiek dat we vanuit onze ivoren toren besturen en in onze eigen bubbel van gelijkgestemden verkeren?” 

Ze plaatste deze vragen in een bredere maatschappelijke context. “We zien allemaal dat de polarisatie toeneemt. We veroordelen mensen met andere ideeën steeds vaker, en ons vermogen om ons in te leven in anderen neemt af. Onze samenleving is verdeeld over zo veel belangrijke onderwerpen; de grenzen worden talrijker, scherper en overlappen steeds vaker. Sociale netwerken worden steeds homogener. We praten of luisteren niet meer goed naar ideeën anders dan die van onszelf.” 

Deze wordt zichtbaar ook binnen de academische gemeenschap zelf. “Want ook wij leven in onze bubbel, ook al prijzen we onszelf vaak voor onze tolerantie en open mind“, zei Schuit. Ze wees daarbij specifiek op interne scheidslijnen. “Hoewel het per discipline verschilt, verliezen we binnen de academie soms ook het contact met elkaar. Sociale wetenschappen worden soms weggezet als een secundaire wetenschap, en kwalitatief onderzoek wordt niet altijd als volwaardig gezien.” 

Een luisterende universiteit 

Tegenover deze verdeeldheid plaatste scheut een hoopvol perspectief. “Ik geloof dat het voor ons tijd is om naar de gemeenschappelijke gronden te zoeken in plaats van ons te focussen op de verschillen.” Ze onderstreepte dit met een voorbeeld uit haar eigen wetenschappelijke carrière als epidemioloog. “Ik heb persoonlijk geleerd dat het juist andere disciplines en denkwijzen zijn die je helpen je eigen onderzoeksveld opnieuw uit te vinden en te verbeteren. Het opent deuren naar nieuwe ideeën en perspectieven”, betoogde ze. 

“Ik geloof dat diep luisteren onze universiteit kan helpen adaptief, ondernemender en open-minded te worden, in lijn met de Erasmiaanse waarden. Vooral omdat we hier samen zijn in Rotterdam, de stad die zo divers is en waarmee we op zo veel manieren verbonden zijn.” 

Veilige universiteit leidt tot betere prestaties 

Ook het belang van een veilige en gezonde werk- en studieomgeving bleef niet onbenoemd. “We moeten onze kwetsbaarheid en openheid durven delen, want psychologische veiligheid leidt tot betere prestaties, meer creativiteit, betrokkenheid en veranderingsbereidheid”, stelde Scheut. 

Ze uitte specifieke zorgen over het behoud van jong talent. “Op dit moment verliezen we talent omdat de jonge generatie niet langer wil werken in een zeer competitieve omgeving waar veel onzekerheid kan zijn. Daarom zullen we alles blijven doen wat in onze macht ligt om een aantrekkelijke werkgever te zijn en te blijven voor getalenteerde mensen.” 

The post Nieuwe rector EUR vindt dat universiteit kritisch naar zichzelf moet kijken  first appeared on ScienceGuide.

Het bericht Nieuwe rector EUR vindt dat universiteit kritisch naar zichzelf moet kijken  verscheen eerst op ScienceGuide.

This student-centered approach engages students with math challenges, frees them to explore solutions collaboratively, and then connects the entire process to underlying concepts.

GUEST COLUMN | by Matt Haber

SIMPLELINE

Throughout my years in education, I’ve often heard that a teacher’s role is to fill empty brains. Educators know that is not accurate. Students come to us with so much knowledge, cultural skill, and understanding of the world, and filling “empty” brains doesn’t work anyway. The only way to learn is to connect new experiences with old ones. We can’t shovel math knowledge into students’ brains like we’re filling a hole, but we can provide them with math-based experiences and collaborate with them to make those experiences relevant.

I currently work in Oxnard School District, where we put this idea into action by creating “thinking classrooms” for math learning, based on the book Building Thinking Classrooms. Thinking classrooms also allow students to practice skills that are in high demand among employers, including collaboration, perseverance, resilience, and problem-solving. As this approach to teaching and learning has made its way into other classes, I’ve seen students become more intuitive in subjects such as social studies and science, too. 

Here’s how my district helps our students understand math by beginning with what they already know and then encouraging collaboration and exploration.

Engagement, Exploration, and Consolidation

When I was in school, a teacher would teach us how to do something, for example multiplying fractions. Then we would do 20 problems just like the one we’d been shown. There was no thinking involved. We were just mimicking, following a process we were shown with no understanding of the logic behind it. In an effort to move beyond mimicry and encourage deeper understanding, thinking classrooms have three parts: engagement, exploration, and consolidation.

We begin with an engaging and exciting launch. Recently, for example, I put an orange and a small, very light block on opposite ends of a seesaw. Of course, the seesaw tilted all the way toward the orange. The question I asked was, “How many blocks will balance the orange?” I told the class I wouldn’t give them a scale, and asked them what they would need to answer the question. They said they would need the weights of the orange and the block.

It’s important to get started quickly with a conundrum like this that grabs students’ attention. When students arrive in the classroom, I don’t ask them to sit down. I just have them toss their backpacks aside and join me at the front of the classroom. Together, we go through the engagement piece and I provide them with enough information to be successful (without giving them too much detail) in the first three to five minutes. I split them into groups by having them draw cards and putting the kings with the kings, the queens with the queens, and so on. It’s important that groups are random so that students are working with a variety of peers and encountering a range of approaches to the concepts we are learning.

Once in groups, the class moves into the exploration stage, where students use vertical whiteboards in groups of three to work together on solutions. Students talk to each other, begin to develop their voices, and exercise their mathematical agency. I give my students between 15 and 20 minutes to complete their exploration.

Educators are not always accustomed to seeing as much self-directed learning in math as they see in my teachers’ classrooms. My experience has shown me that allowing students to explore rather than “sit and get” will lead to higher interest, deeper engagement, fewer behavior issues, and a space for deeper learning to occur. During exploration, I like to give classes three “slices,” which are three different challenges. Three challenges are important because they give students who figure out the first one something else to focus on while other groups are still working. 

To transition from their exploration to solidifying a solution, we move to the consolidation or closure stage, which provides students the ability to present their solutions to the class. This is where we connect the experiences they’ve just had back to math concepts, creating the opportunity to take meaningful notes about what they have discovered and learned together.

Another example of consolidation is to conduct a “gallery walk,” where all students go from board to board, writing on sticky notes to place on the boards. When we sit back down, students write “notes to my future forgetful self,” in which they sum up what they learned during the lesson. One way to encourage more meaningful notes is to have students create a math problem in addition to solving the one I gave them. 

Writing their problems and solutions down helps to cement concepts in their minds, and the notes themselves provide excellent exit tickets to help teachers decide which students, if any, need additional support or instruction.

Building Thinking Classrooms with Visual-Spatial Puzzles

One of the most important tools we use to launch thinking classroom experiences during the engagement stage is ST Math, created by MIND Education, which uses visual puzzles to illustrate math concepts. I’ve actually used it with my own children, and have even completed a few puzzles myself to refresh my mind on some middle school math concepts. Oxnard adopted ST Math to support our shift from procedural math to a more conceptually focused approach.

The first time I used it as the engagement piece, I was working with a 5th-grade teacher on a fraction lesson. We selected three puzzles, each increasingly difficult, to serve as the three slices. We printed out the puzzles and made copies. At the end of the lesson, we used the software to show students how their proposed solutions worked.

I was excited because the ideas behind Building Thinking Classrooms became the structure of the class and the visual and engaging puzzles became the curriculum. The prep was as easy as making a handful of copies of the puzzles, and even that could be eliminated by having students bring their computers to the front of the classroom with the appropriate puzzle on the screen.

Since that first experiment, we’ve developed a small cohort of teachers who are continuing to use and refine this approach to engagement.

Tangible Results

To gauge how well our new model for math education was working, I identified everyone among Oxnard’s 800 teachers who use thinking classrooms at least twice a week. I then tracked the change in their Star Assessments scores from fall to spring. Students in classrooms that used thinking classrooms at least twice a week had an average improvement of 10.46 percentage points, compared to just 3.89 points among other students. I did have a control group, but this was not a rigorous study, so I can’t say for certain that the difference is attributable to thinking classrooms. It could be that the teachers using this approach are more conscientious or exceptionally hardworking. Nevertheless, it is promising.

Over the past five years, I have consistently interviewed students about thinking classrooms. One of the most frequent responses I get is that students feel less anonymous when they are standing up and working in small groups than when they are sitting at their desks. They share that they like using whiteboards so they can easily erase mistakes and start anew, making it easier for them to take risks as they work through problems. 

Recently, I worked with one of our special education classes that was trying this approach for the first time. The teacher and the aides were really excited after the lesson was over because they had never seen this kind of engagement during math. There were even students who I was told usually could not work together, but who had collaborated beautifully throughout the lesson. It reminded me of the misconceptions we hold about what our students are capable of and how they want to learn. These students can work together in the right context, and many more children can thrive when we center them and unleash their agency than when we sit them at a desk with a worksheet to complete.

Building a thinking classroom like we have is logistically very easy, but as is the case with anything new, it will require practice and the space to do so. The key is shifting our philosophy about how we teach and learn. It’s not the way teachers are used to teaching, and students have been taught to learn in a certain way. If it doesn’t work the first time, that may simply mean that everyone needs a little more practice.

My goal is to create spaces for students to explore and collaborate. It took thousands of years for mathematicians to come up with the division algorithm. With a little practice, we can allow our students to have some of that same fun of discovering mathematics — instead of trying to fill their heads.

—

Matthew Haber is manager of mathematics and physical education at Oxnard School District. He has been developing mathematics teachers for more than 25 years. He taught all grade levels in the Los Angeles area, then began leading teachers on special assignments and developing and facilitating professional development. For 10 years, he led mathematics in LAUSD. In 2013, he was recruited by the San Joaquin County Office of Education to improve math instruction in multiple districts. He has written two books, including New School Math for Old School Parents, a title for teachers and parents centered around supporting learners in the 21st century. Write to: mhaber@oxnardsd.org.

The post Creating Thinking Classrooms with Visual Math Puzzles appeared first on EdTech Digest.

Kaplan Career Core is the first example of a shared career service across multiple universities allowing for both highly-personalized and high-scale work readiness to prepare students for whatever’s next. This innovative model provides valuable career services and resources difficult for individual universities to offer, equipping students for their first jobs and ongoing career success.

It features access to generalist and industry-specific career coaches and an academically rigorous, asynchronous career education curriculum. Developed in partnership with Wake Forest University, this pioneering model enhances schools’ existing career programs with complementary capabilities, enabling them to meaningfully improve their career services affordably and efficiently, while still providing a flexible and tailored program.

Career Core’s self-paced online curriculum is divided into three phases to help students examine, explore and apply. Courses include world-class video content focused on personal and professional development, as well as self-assessment plans for career discovery. The engaging content is all in digestible learning units for thoughtful exploration.

Live, interactive group coaching sessions for in-demand fields including data science, technology, and finance, are available including on nights and weekends, meeting students where they are. This guidance helps students identify career goals and prepares them for a confident entrance into the professional world. Career Core coaches come from diverse backgrounds to mirror the diversity of students.

Schools receive real-time data, including enrollment, page views, and coaching sessions scheduled. Student satisfaction surveys, administered after live coaching sessions and completed learning journeys, have an average score of 4.8 out of 5.

For these reasons and more, Career Core from Kaplan earned a Cool Tool Award (finalist) for “Best Career Planning Solution” as part of The EdTech Awards 2024 from EdTech Digest. Learn more. 

The post Kaplan Career Core appeared first on EdTech Digest.

Once upon a time, educators worried about the dangers of CliffsNotes — study guides that rendered great works of literature as a series of bullet points that many students used as a replacement for actually doing the reading.

Today, that sure seems quaint.

Suddenly, new consumer AI tools have hit the market that can take any piece of text, audio or video and provide that same kind of simplified summary. And those summaries aren’t just a series of quippy text in bullet points. These days students can have tools like Google’s NotebookLM turn their lecture notes into a podcast, where sunny-sounding AI bots banter and riff on key points. Most of the tools are free, and do their work in seconds with the click of a button.

Naturally, all this is causing concern among some educators, who see students off-loading the hard work of synthesizing information to AI at a pace never before possible.

But the overall picture is more complicated, especially as these tools become more mainstream and their use starts to become standard in business and other contexts beyond the classroom.

And the tools serve as a particular lifeline for neurodivergent students, who suddenly have access to services that can help them get organized and support their reading comprehension, teaching experts say.

“There’s no universal answer,” says Alexis Peirce Caudell, a lecturer in informatics at Indiana University at Bloomington who recently did an assignment where many students shared their experience and concerns about AI tools. “Students in biology are going to be using it in one way, chemistry students are going to be using it in another. My students are all using it in different ways.”

It’s not as simple as assuming that students are all cheaters, the instructor stresses.

“Some students were concerned about pressure to engage with tools — if all of their peers were doing it that they should be doing it even if they felt it was getting in the way of their authentically learning,” she says. They are asking themselves questions like, “Is this helping me get through this specific assignment or this specific test because I’m trying to navigate five classes and applications for internships” — but at the cost of learning?

It all adds new challenges to schools and colleges as they attempt to set boundaries and policies for AI use in their classrooms.

Need for ‘Friction’

It seems like just about every week -— or even every day — tech companies announce new features that students are adopting in their studies.

Just last week, for instance, Apple released Apple Intelligence features for iPhones, and one of the features can recraft any piece of text to different tones, such as casual or professional. And last month ChatGPT-maker OpenAI released a feature called Canvas that includes slider bars for users to instantly change the reading level of a text.

Marc Watkins, a lecturer of writing and rhetoric at the University of Mississippi, says he is worried that students are lured by the time-saving promises of these tools and may not realize that using them can mean skipping the actual work it takes to internalize and remember the material.

Get EdSurge journalism delivered free to your inbox. Sign up for our newsletters.

“From a teaching, learning standpoint, that's pretty concerning to me,” he says. “Because we want our students to struggle a little bit, to have a little bit of friction, because that's important for their learning.”

And he says new features are making it harder for teachers to encourage students to use AI in helpful ways — like teaching them how to craft prompts to change the writing level of something: “It removes that last level of desirable difficulty when they can just button mash and get a final draft and get feedback on the final draft, too.”

Even professors and colleges that have adopted AI policies may need to rethink them in light of these new types of capabilities.

As two professors put it in a recent op-ed, “Your AI Policy Is Already Obsolete.”

“A student who reads an article you uploaded, but who cannot remember a key point, uses the AI assistant to summarize or remind them where they read something. Has this person used AI when there was a ban in the class?” ask the authors, Zach Justus, director of faculty development at California State University, Chico, and Nik Janos, a professor of sociology there. They note that popular tools like Adobe Acrobat now have “AI assistant” features that can summarize documents with the push of a button. “Even when we are evaluating our colleagues in tenure and promotion files,” the professors write, “do you need to promise not to hit the button when you are plowing through hundreds of pages of student evaluations of teaching?”

Instead of drafting and redrafting AI policies, the professors argue that educators should work out broad frameworks for what is acceptable help from chatbots.

“It is very good at making two-dimensional bureaucracy more approachable."

But Watkins calls on the makers of AI tools to do more to mitigate the misuse of their systems in academic settings, or as he put it when EdSurge talked with him, “to make sure that this tool that is being used so prominently by students [is] actually effective for their learning and not just as a tool to offload it.”

Uneven Accuracy

These new AI tools raise a host of new challenges beyond those at play when printed CliffsNotes were the study tool du jour.

One is that AI summarizing tools don’t always provide accurate information, due to a phenomenon of large language models known as “hallucinations,” when chatbots guess at facts but present them to users as sure things.

When Bonni Stachowiak first tried the podcast feature on Google’s NotebookLM, for instance, she said she was blown away by how lifelike the robot voices sounded and how well they seemed to summarize the documents she fed it. Stachowiak is the host of the long-running podcast, Teaching in Higher Ed, and dean of teaching and learning at Vanguard University of Southern California, and she regularly experiments with new AI tools in her teaching.

But as she tried the tool more, and put in documents on complex subjects that she knew well, she noticed occasional errors or misunderstandings. “It just flattens it — it misses all of this nuance,” she says. “It sounds so intimate because it’s a voice and audio is such an intimate medium. But as soon as it was something that you knew a lot about it’s going to fall flat.”

Even so, she says she has found the podcasting feature of NotebookLM useful in helping her understand and communicate bureaucratic issues at her university — such as turning part of the faculty handbook into a podcast summary. When she checked it with colleagues who knew the policies well, she says they felt it did a “perfectly good job.” “It is very good at making two-dimensional bureaucracy more approachable,” she says.

Peirce Caudell, of Indiana University, says her students have raised ethical issues with using AI tools as well.

“Some say they’re really concerned about the environmental costs of generative AI and the usage,” she says, noting that ChatGPT and other AI models require large amounts of computing power and electricity.

Others, she adds, worry about how much data users end up giving AI companies, especially when students use free versions of the tools.

“We're not having that conversation,” she says. “We're not having conversations about what does it mean to actively resist the use of generative AI?”

Even so, the instructor is seeing positive impacts for students, such as when they use a tool to help make flashcards to study.

And she heard about a student with ADHD who had always found reading a large text “overwhelming,” but was using ChatGPT “to get over the hurdle of that initial engagement with the reading and then they were checking their understanding with the use of ChatGPT.”

And Stachowiak says she has heard of other AI tools that students with intellectual disabilities are using, such as one that helps users break down large tasks into smaller, more manageable sub-tasks.

“This is not cheating,” she stresses. “It’s breaking things down and estimating how long something is going to take. That is not something that comes naturally for a lot of people.”

De terugkeer van Donald Trump als Amerikaans president, in combinatie met Nederlandse bezuinigingen op innovatie, vormt volgens Kamerlid Joris Thijssen (GroenLinks-PvdA) een serieuze bedreiging voor de economische veiligheid van Nederland. Deze zorgen stonden centraal tijdens een Kamerdebat over economische veiligheid op donderdag.  

Er worden miljarden bezuinigd 

Vrijheid en economische veiligheid zijn direct gekoppeld aan innovatie en onderzoek, stelde Thijssen. Hij uitte, net als eerder, felle kritiek op de kabinetsbezuinigingen in deze sectoren en waarschuwde dat Nederland hierdoor economisch kwetsbaarder en strategisch afhankelijker wordt van het buitenland. “Er worden miljarden bezuinigd op innovatie en onderwijs. En dat vormt een gevaar voor onze economie en economische veiligheid”, aldus Thijssen. 

Kamerlid Claire Martens-America van de VVD reageerde terughoudend en wilde niet direct een verband leggen tussen de bezuinigingen op het Nationaal Groeifonds en een verminderde economische veiligheid. Ze wees op de miljard euro die via InvestNL wordt geïnvesteerd in innovatie en R&D. 

In zijn repliek citeerde Thijssen oud-minister Adriaensens (VVD), die het Nationaal Groeifonds beschreef als “een belangrijk instrument” voor innovatie op het gebied van energietransitie, gezondheid en veiligheid. Hij benadrukte dat het fonds cruciaal is om “de nieuwe ASML van de toekomst” in Nederland te creëren, wat volgens hem bijdraagt aan wederzijdse afhankelijkheid met het buitenland en helpt handelsrelaties te behouden. 

Zorgen over ASML en geopolitieke spanningen 

Ook Volt heeft extra zorgen door de recente verkiezingsuitslag in de VS, bijvoorbeeld over de positie van ASML, zei Volt-Kamerlid Laurens Dassen. “Strategische autonomie bereik je door innovatieve bedrijven op het eigen continent te ondersteunen, vooral wanneer ze restricties opgelegd krijgen, ook vanuit de Verenigde Staten. Ik ben benieuwd hoe de minister kijkt naar de verwachtingen van ASML en de veranderende geopolitieke situatie. Denkt hij dat er mogelijk opnieuw exportrestricties opgelegd zullen worden, vooral gezien Trump’s kritische houding tegenover China?” 

Ook Dassen legde de link tussen economische veiligheid en het inperken van toekomstige risico’s. “Je creëert een veilige economie door jezelf in te dekken tegen de risico’s van morgen”, stelde hij. Volgens Dassen blijft het kabinet hier echter tekortschieten. “Hoewel het kabinet zegt te willen investeren in onderzoek en innovatie om risico’s te beperken, blijkt uit de begrotingen dat dit in de praktijk weinig concreet wordt opgepakt.” 

Bezuinigingen op kennis voor extra koopkracht 

Minister van Economische Zaken Dirk Beljaarts (PVV) verdedigde de bezuinigingen als een bewuste keuze om de koopkracht voor alle Nederlanders te verhogen. “Het kabinet vond het belangrijk om de koopkracht van Nederlanders te verbeteren. Dat betekent dat er op andere terreinen bezuinigd moet worden”, legde hij uit. Overigens neemt de koopkracht maar weinig toe; vooral de armste twintig procent van de Nederlanders gaat er amper op vooruit in de plannen van kabinet Schoof. 

Beljaarts benadrukte ook het belang van de VS als handelspartner. “De Verenigde Staten zijn, na Duitsland, onze belangrijkste handelspartner”, zei hij, terwijl hij waarschuwde dat de focus niet alleen op de VS gericht moet zijn. “Als we het over economische veiligheid hebben, is het natuurlijk een breed onderwerp, met veel meer belangen dan alleen de mogelijke impact van het Amerikaanse beleid.” 

De minister verzekerde de Kamer dat het kabinet de situatie rond Trump serieus neemt. “We zijn niet naïef”, verzekerde hij. “We overleggen actief met andere partijen en de Nederlandse banken. Tegelijkertijd moeten we niet te veel beren op de weg zien die er mogelijk niet zijn. Er is een verschil tussen gepaste voorzichtigheid en ongefundeerde zorgen.” 

Dassen en Thijssen confronteerden de minister vervolgens met het recente rapport van oud-ECB-president Mario Draghi, waarin wordt opgeroepen tot extra investeringen om de strategische concurrentiepositie te verbeteren. “Hoe rijmt de minister de bezuinigingen met de oproep van Draghi om door middel van investeringen in innovatie onze concurrentiepositie te versterken?” vroeg Dassen. “Zullen deze bezuinigingen bijdragen aan een veilige en autonome economie?” 

Draghi is niet overtuigend

Minister Beljaarts toonde zich terughoudend. “Het kabinet ziet waarde in de inzichten van Draghi, maar we willen de discussie graag loskoppelen van de financiële aspecten, omdat die de inhoudelijke discussie vertroebelen”, reageerde hij. De minister stelde ook dat hij de financiële onderbouwing van de oud-president van de Europese Centrale Bank niet geheel overtuigend vindt. “We hebben nooit gezegd dat we die 800 miljard per jaar onderschrijven. Sterker nog, de onderbouwing is voor ons eigen departement nog niet overtuigend, dus we zullen hierover nog vele gesprekken voeren.” 

Thijssen riep de minister op om zich sterker uit te spreken in het kabinet tegen de bezuinigingen op innovatie, die volgens hem in tegenspraak zijn met de aanbevelingen van Draghi. “Is het niet tijd dat deze minister teruggaat naar de ministerraad en met de vuist op tafel slaat om te zeggen dat die bezuinigingen van tafel moeten?”  

The post Kamer wil meer investeringen in kennis na herverkiezing Trump  first appeared on ScienceGuide.

Het bericht Kamer wil meer investeringen in kennis na herverkiezing Trump  verscheen eerst op ScienceGuide.

Kritisch denken is een van de belangrijkste vaardigheden in het Westerse hoger onderwijs. De Westerse opvatting van kritisch denken is echter niet eenduidig. Zo kan ‘kritisch denken’ worden gezien als een set vaardigheden, een houding, of een mechanisme voor emancipatie en sociale rechtvaardigheid. Daarnaast is het Westerse begrip van kritisch denken anders dan het Chinese: waar de eerste meer neigt naar argumentatie en debat, is de tweede meer gericht op het zoeken naar harmonie en consensus.  

Chinese studenten in Westerse landen kunnen daarom moeilijkheden hebben met de vaardigheden en houdingen die bij het Westerse idee van kritisch denken horen, schrijven Schotse onderzoekers. Tegelijkertijd is maar liefst twintig procent van de buitenlandse master-studenten in het Verenigd Koninkrijk afkomstig uit China.  

De Schotse wetenschappers hebben daarom in kaart gebracht in hoeverre Chinese master-studenten, die slecht presteerden op het gebied van kritisch denken in het eerste deel van hun opleiding, gebaat zijn bij een cursus over kritisch denken.  

Kritisch denken in academische context 

De cursus vond plaats tussen het eind van het tweede semester en het begin van de scriptie-fase, en bestond uit vier bijeenkomsten van twee uur, verspreid over vier weken. Tijdens de bijeenkomsten gingen deelnemers bijvoorbeeld groepsgewijs in gesprek over een video of tekst die ze samen doornamen. Elke week kwam een ander thema aan bod, respectievelijk de lerende houding van de deelnemers, kritische leesvaardigheden, kritische schrijfvaardigheden, en de toepassing van kritisch denken bij het schrijven van een scriptie.  

Twintig van de 128 deelnemers deelden hun ervaringen en opbrengsten met de onderzoekers. Geen van hen had eerder aan Engelstalige opleiding gevolgd of andere training in kritisch denken gekregen dan de cursus in kwestie. 

Chinese studenten vatten het negatief op 

Omdat geen van de Chinese studenten eerder expliciet kritisch denken had moeten etaleren, betrof het eerste en grootste probleem de vertaling van het begrip, toont het onderzoek. Het Mandarijn kent namelijk geen vertaling van ‘kritisch denken’ waarin de Westerse conceptualisatie ervan precies wordt gevat, leerden de onderzoekers. “Het komt ongeveer neer op ‘bekritiseer iets of iemand’”, aldus meerdere respondenten. “We begrepen het allemaal op een negatieve manier.” 

Dat zou betekenen dat ze gevestigde academici zouden moeten bekritiseren, en daar voelden de respondenten zich niet prettig bij. “Hoe kan ik zo onprofessioneel zijn om academici uit te dagen of hen te bekritiseren?”, schetste een van hen haar ongemak. Niet alleen de negatieve lading van de Mandarijnse vertaling van ‘kritisch denken’ zorgde dus voor problemen, ook het bekritiseren van gevestigde academici vormde een uitdaging voor de Chinese master-studenten, schrijven de onderzoekers. 

Bekritiseren academici is onprofessioneel 

Ook de pedagogische verwachting van master-studenten speelde de Chinese studenten parten. Van master-studenten wordt veel autonomie verwacht, ook als het gaat om kritisch denken. De respondenten wisten bij aanvang van hun master-opleiding echter niet wat dat begrip precies betekende, en hadden daarom behoefte aan expliciete uitleg.  

“Ik vond het altijd onzinnig als we maar wat in groepjes discussieerden zonder te horen te krijgen wat het goede antwoord was”, aldus een respondent. De pedagogische benadering om autonomie te stimuleren kan dus slecht aansluiten bij de behoefte van sommige studenten. Docenten moeten daarop alert zijn en niet te snel aannames doen over de behoeften van studenten, benadrukken de onderzoekers 

Gaandeweg begonnen de Chinese master-studenten overigens wel voordelen van groepswerk te zien, aangezien zo duidelijk werd dat groepsgenoten vanuit verschillende perspectieven naar een kwestie keken. Doordat ze echter niet van meet af aan profiteerden van dat inzicht, konden ze die ervaring niet gebruiken bij opdrachten rondom kritisch denken in het eerste semester van hun master-opleiding, schrijven de onderzoekers.  

De vaak negatieve terugkoppeling op hun opdrachten die ze van docenten ontvingen, gaf hen wel een prikkel om meer na te denken over kritisch denken, maar ook dan bleef het aftasten. “Is dit dan kritisch? Telt dit als kritisch denken?”, verwoordde een van de respondenten haar vragen bij die terugkoppeling.  

Cursus hielp Chinese studenten 

In de cursus kritisch denken werd wel duidelijk aangegeven wat in het Westen bedoeld wordt met ‘kritisch denken’. “Tijdens de cursus bespraken we expliciet wat het betekent om kritisch naar een artikel te kijken, kritisch te schrijven en kritisch naar je eigen schrijven te kijken. Dat is heel behulpzaam, want het is specifieker dan wanneer ze je vertellen: ‘wees kritisch’”, liet een respondent optekenen.  

Negentien van de twintig respondenten waren positief over de cursus, schrijven de onderzoekers, en allen hadden ze liever de cursus al in hun eerste semester gehad. Dat is dan ook een van de aanbevelingen in de publicatie: biedt al vroeg in de master-opleiding zo’n cursus aan, waarbij onder andere directe uitleg wordt gebruikt.  

Geef Chinese studenten de juiste vertaling 

Docenten moeten zich ook bewust zijn van de verschillende connotaties bij de letterlijke vertaling van ‘kritisch denken’ naar het Mandarijn, aldus de onderzoekers. “Studenten vertaalden het begrip naar het Mandarijnse ‘pipanxing siwei’, wat kritiek op andermans werk suggereert. ‘Pingpanxing siwei’ of ‘pingjiexing siwei’, vormen van evaluerend denken, kunnen echter betere equivalenten zijn van het kritisch denken in het Westen.” 

The post “Vertel Chinese master-studenten expliciet wat met ‘kritisch denken’ wordt bedoeld” first appeared on ScienceGuide.

Het bericht “Vertel Chinese master-studenten expliciet wat met ‘kritisch denken’ wordt bedoeld” verscheen eerst op ScienceGuide.

Het Bolognaproces heef forse impact gehad op de houding en perceptie van Europese studenten, blijkt uit recent pre-print onderzoek van Marco Giani, onderzoeker bij het Department of Political Economy aan het King’s College London. Giani onderzocht de gevolgen van de grootste onderwijshervorming in Europa, uitgevoerd tussen 1999 en 2010, en wilde achterhalen hoe veranderingen in het hoger onderwijs doorwerken in de ontwikkeling van jonge mensen. Daarmee raakt hij een belangrijk spanningsveld voor hoger-onderwijsinstellingen, die hun studenten enerzijds opleiden voor de arbeidsmarkt, en anderzijds tot maatschappelijk betrokken burgers. 

Toekomstige beleidsmakers 

Hoger-onderwijsinstellingen leiden de beleidsmakers en politici van de toekomst op. Volgens Giani oefenen zij daarmee een grote invloed uit op de politieke beleidsvorming in een land, en het Bologna-proces heeft weer impact gehad op hen.  

Het Bologna-proces was bedoeld om het Europese hoger onderwijs internationaal concurrerender te maken. De gevolgen voor hoger-onderwijsinstellingen zijn al langer duidelijk: de aanpassing van diploma’s en het gebruik van het ‘diploma supplement’ dwongen universiteiten ertoe om meer te concurreren om studenten aan te trekken. Dit leidde ertoe dat veel Europese universiteiten overstapten op Engels als onderwijstaal. De gevolgen voor de waarden van studenten waren tot voor kort echter onbekend.  

De eigen taal opofferen 

Door het Engelstalig aanbieden van hoger onderwijs werd de kwaliteit van leren en de ontwikkeling van de nationale taal bewust opgeofferd, schetst Giani. Dat geldt ook landen met een relatief hoge taalvaardigheid zoals Nederland, Vlaanderen, Noorwegen, Estland en Denemarken, zo benadrukt de onderzoeker. Het Engels werd geïntroduceerd als een manier om studenten voor te bereiden op de internationale arbeidsmarkt.  

Volgens Giani leidde de ‘politieke invloed’ van de EU, die haar economische macht binnen de globale context wilde versterken, tot een aanpassing van universiteiten in de richting van een Anglo-Saksisch model. Dat is meer gericht op de inzetbaarheid van afgestudeerden en de concurrentiepositie van landen. 

Isolatie van de causale effecten van hervormingen 

Voor het onderzoek maakte Giani gebruik van een verschil-in-verschil-analyse, waarbij hij cohorten studenten van voor en na de Bologna-hervormingen vergeleek. De studie omvatte tweeëntwintig Europese landen en hield rekening met verschillen tussen landen en tijdsperioden. Deze onderzoeksopzet maakte het mogelijk om de causale effecten van de hervormingen nauwkeurig vast te stellen, aldus Giani. 

De onderzoeker combineerde data uit verschillende bronnen, waaronder de European Social Survey (periode 2002-2022), aangevuld met gegevens uit de Labor Force Surveys, de World Values Survey, Eurobarometer onderzoeken, en nationale statistieken. Giani richtte zich specifiek op afgestudeerden geboren tussen 1978 en 1992, wat resulteerde in een steekproef van ruim zeventienduizend respondenten. 

Verandering in het waardenpatroon van studenten 

Door de Bologna-hervormingen is het waardenpatroon van studenten duidelijk verschoven, blijkt uit Giani’s onderzoeksresultaten. Het gehechte belang aan individueel succes en status nam toe met vijftien tot twintig procent, terwijl de nadruk op financieel gewin en materieel bezit met ongeveer tien procent steeg. Daartegenover staat een lichte daling in de waardering voor mondiale gelijkheid en milieubescherming. 

Deze verschuiving in waarden deed zich voor in verschillende landen en studierichtingen. Opmerkelijk genoeg ging de verandering niet gepaard met betere arbeidsmarktuitkomsten, wat juist het doel was van de Bologna-hervormingen. Na de Bologna-akkoorden rapporteren alumni geen hogere inkomens of betere banen. 

Arbeidsmarktuitkomsten blijven achter 

In zijn artikel staat Giani uitgebreid stil bij die opmerkelijke constatering. De enige significante verandering na de Bologna-hervormingen betreft een lichte toename in het aantal gewerkte uren: gemiddeld anderhalf uur per week. Betekenisvolle effecten op inkomen, werkloosheid, de kwaliteit van banen, de mate van specialisatie in het werk of vermogensopbouw blijven echter achterwege. 

Deze bevindingen cruciaal omdat ze aantonen dat de verschuiving in waardenpatronen niet verklaard kan worden door verbeterde economische vooruitzichten van studenten, benadrukt Giani. Dit suggereert dat de toegenomen nadruk op individueel succes en status rechtstreeks voortkomt uit de veranderde academische cultuur tijdens de studie zelf. 

De waardenverandering vindt plaats tijdens de studie 

Inderdaad vond deze verandering in waarden al plaats tijdens de studieperiode, niet door latere ervaringen op de arbeidsmarkt. Dit wijst erop dat de institutionele context en het academische klimaat een directe invloed hebben op de vorming van studenten. 

De marktgerichte hervormingen van het Bologna-proces hebben geleid tot een fundamentele verschuiving in de waardenoriëntatie van studenten, waarbij individueel succes belangrijker is geworden dan maatschappelijke betrokkenheid, concludeert het onderzoek. Deze verandering wordt voornamelijk toegeschreven aan de veranderde academische cultuur, en niet aan verbeterde arbeidsmarktposities. 

Aanbevelingen voor beleidsmakers en onderwijsinstellingen 

Beleidsmakers zouden de balans tussen arbeidsmarktgerichtheid en maatschappelijke vorming moeten heroverwegen, beveelt Giani aan. Daarnaast zouden curricula meer aandacht moeten hebben voor burgerschap en sociale betrokkenheid, en moeten de effecten van hervormingen op studentwaarden systematisch gemonitord worden. 

Onderwijsinstellingen wordt geadviseerd om in het onderwijs meer aandacht te besteden aan maatschappelijke vraagstukken. Giani bepleit bijvoorbeeld meer ruimte voor reflectie op de rol van hoger opgeleiden in de samenleving, en het stimuleren van niet-economische vormen van succes. Nu de groei in het aantal inschrijvingen in het Europese hoger onderwijs lijkt af te nemen, is het voor instellingen een goed moment om niet langer te focussen op massificatie, maar juist op het uitdragen van bredere culturele waarden, aldus Giani. 

The post Bologna-afspraken hebben studenten egoïstischer en materialistischer gemaakt  first appeared on ScienceGuide.

Het bericht Bologna-afspraken hebben studenten egoïstischer en materialistischer gemaakt  verscheen eerst op ScienceGuide.

CaHill Resources and subsidiary CAHill TECH have a mission to solve the labor gap in the trade space, with an initial focus on heavy highway, road, and bridge construction.

The company is committed to the vision of making trade-based training available to anyone, anytime. Using a digital platform and mobile application, they provide risk reduction and operational savings to construction companies that employ millions of frontline workers.

aQuiRe™ offers over 350 modules in their library, empowering users with knowledge about different subjects like Site Operations; Machine Inspection & Maintenance; OSHA & Field Safety, and much more.

In addition, aQuiRe Construction Academy is serving the “entry organizations” side of the market and offers diverse learning materials, including Module Videos, Resources, and Quizzes to cater to different learning styles. Whether a participant learns best through visual, auditory, or written means, the program provides an array of resources to support their unique needs. CaHill Resources is a certified WBE-DBE organization.

Currently, they support 29 municipal/private clients in New York State. They are also on the Eligible Training Provider List (ETPL) which will help gather students to complete the aQuiRe Construction Academy and receive construction training.

Upon the completion of a set of modules, learners earn a badge or micro-credential, signifying their achievement in the related Modules of Study. As participants progress and complete multiple micro-credentials under the same Library, they can earn different or multiple stackable credentials. These stackable credentials demonstrate that participants have acquired valuable knowledge and skills in construction training.

For these reasons and more, CaHill Resources earned a Cool Tool Award (finalist) for “Best Badging/Credentialing Solution” as part of The EdTech Awards 2024 and aQuiRe™ earned a Cool Tool Award Winner for “Best Mobile App Solution” as part of The EdTech Awards 2022 from EdTech Digest. Learn more. 

The post CaHill Resources appeared first on EdTech Digest.